^*bru/i ^PV

(ntr)

1.

Aŭdigi konfuzajn sonojn sen harmonia eco: la vento bruis ĉirkaŭ liaj oreloj [1]; en la arbarpintoj […] ĉiuj branĉoj kaj folioj bruis [2]; ekbruis forta pluvego [3]; ekbruis flugilo de cigno [4]; infanoj kuris tumulte, ridis kaj bruis [5]; bala muziko bruis tra la festaj salonoj [6]; la laŭtega muziko superbruis lian krion [7]; la stanaj soldatoj frapobruis en sia skatolo [8]; (figure) en lia koro kaj kapo ĉio bruis [9]; ŝuldo ne bruas, tamen dormon detruas ^PrV . silentiĉirpi, klaki, knali, kraki, muĝi, sibli, tinti, tondri, tumulti, zumi

2.

Brue krii pro kolero, protesto: malpiuloj […] bruis, ĵetis koton sur la murojn de l' temploj [10]; kiel vi ne hontas, grandaĝa viro, tiel brui pro kelkaj mankantaj butonoj ^FK !

3.

(figure) Klopodi por atentigi la publikon: ne ĉiu, kiu laŭte bruas pri esperanto, estas vera spertulo pri ĝi ^Plumamikoj ; se eĉ la tuta mondo bruos pri nia afero [11]. fanfaroni, klaĉi, pretendi², reklami

1.

Sono aŭ sonoj konfuzaj, sen difinita alteco: bruo de tendaro [12]; Josuo aŭdis la bruon de la popolo ĝojkrianta [13]; dancado, muziko kaj bruo ^FK ; ondo da bruo, konsistanta el homaj voĉoj, tuŝis ŝiajn orelojn ^Marta ; la kaldronoj de la ŝipo kun muĝo kaj bruo ellasas vaporon ^FK ; pro la restiĝo senaga: soifis li bruon, batalon ^FK ; kun bruo oni malfermis la pordegon [14]; [li] ebriiĝis kaj faris tian bruon, ke la policisto admonis la pordiston [15]; klakbruo de la hakiloj ^QuV .

2.

(figure) Ekscitiĝo, tumulto: la afero jam faris multon da bruo ^DL ; li vivas en ĝuo kaj bruo ^PrV ; bruo potenca, nula esenco ^PrV ; pli da bruo (fanfaronado) ol da faro ^PrV . frakaso, rumoro

1.

Bruanta, laŭtega: brua urbo [16]; aŭdiĝas brua voĉo [17]; brua interparolado [18]; li ekaŭdis bruan tonon, kiu povis ektimigi la koron eĉ de plej kuraĝa viro [19]; meze de la brua galopado […] li turnis la vipon en sia mano ^Fab3 .

2.

(figure) Ekscitiga, tumulta, altiranta la atenton: ŝi elpaŝis en la bruan, tumultan, strangan mondon [20]; en la brua vivo de l' homoj oni trovas tiom da saĝo kiom da malsaĝo ^IK ; ŝi, manke de pruvo, ne povis tion publikigi, […] time ke oni lanĉus kontraŭ ŝi la tutan justican aparaton en brua proceso pri misfamigo ^ChV ; post brua vento subita silento ^PrV . atentokapta, ekstravaganca

^PIV1 bruanto

^PIV2 Konsonanto konsistanta el turbulentaj aervibradoj de senregula periodeco (ekz-e s, ŝ, ĉ, f, ĥ, p, t, k): ĉe artikulacio de bruanto okazas striktiĝo (por la frotaj konsonantoj) aŭ kompleta fermo de la buŝkanalo (por la eksplodaj kaj ekfrotaj konsonantoj) [21]. eksploda konsonanto, frotsono, ekfrota konsonantosonoranto

(tr)

Ĉirkaŭi bruante: ĉirkaŭbruis lin io majesta, simila al tio, kion ni sentas ĉe la ondiĝanta maro, kiam Dio en ventego paŝas super ĝi [22].

Fona, daŭra, obtuza bruo, eventuale ĝena: la vera signifoplena mesaĝo perdiĝas en surdigan fonbruon [23]. rumoro

Fari bruon spirante forte tra la nazo: geinfanoj! – nazbruis Ema […] ili tiel scias iufoje esti obstine malmaturaj [24]! malfeliĉo okazis ĉiam […] — ŝi tuj nazbruis, snuf-snufis terure [25]! li vomruktis kaj nazbruis, ne kapablante sin rektigi [26]. grunti, ronki, snufi, ternianheli, ĝemi, mungi, spiregi