⁴klaĉ/i ^PVEF

(ntr)

Babili dissemante malicaĵojn aŭ banalaĵojn: oni tro klaĉadis, ke esperanto estas „tiel facile lernebla!“, ke […] la laboristoj tiele trompitaj forlasas la kurson je la unuaj malfaciloj ; jen venis la klaĉado, kiu siblis tra ĉiuj domoj, stratoj kaj stratetoj [1]; estu trankvila, mi ne estas klaĉulo ^InfanTorent2 ; en la supra apartaĵo estis gvidanta klaĉistino […], neinteligenta verdeta virino, kiu antaŭflaradis ĉiun malfeliĉon ^RBa . ĉikani, malglori, misfamigi, nigrigi³, senkreditigi¹

Dissciigita malbonvola diraĵo: mi ne fidas al la urbaj klaĉoj [2]; la konversacio ne estis unuflanka, la erotika klaĉo kun apartena komento havis sian lokon ^HsT ; ĉie babilaĵo kaj klaĉaĵo! [3]; klaĉaĵo kaj ĉikanaĵo, netoleremaj kaj persiste subtenataj asertoj, kiuj ne valoris eĉ putran haringon [4]. fifamo, onidiro

Ema al malica parolado pri homoj: laŭtaj kaj multvortaj, babilemaj kaj klaĉemaj ^LGA ; ili […] gardu sin de perfido, hipokriteco kaj klaĉamo ; la klaĉemuloj gustumos kiel frandaĵon la elementojn de kalumnio, kiujn vi al ili prezentos ^ChL . babilema, maldiskreta

(tr)

Malice priparoli: ŝi ne plu povos viziti la preĝdomon, kaj […] estos tute priklaĉata ^VRA ; ŝi kuris al la ĉambro de iu kunlaboranto kaj detale kaj malame priklaĉis la reĝisoron, eksedzon [5]; certe la bienuloj aŭdis pri tio, kio estis priklaĉata [6].

Kunveneto sen aparta programo krom kafotrinkado kaj babilado: en semajnfina kafoklaĉo de Esperanto-Junularo Frankfurt, mi trovas bonegan okazon apliki mian relernitan kapablon ^FSI ; antaŭtagmeze […] modera sunbruniĝado (ankaŭ en la proksima naturista strando), saŭnado, amika kafoklaĉo [7]. intermanĝeto, konversacio, temanĝo