^*muĝ/i ^UV

(ntr)

(figure) Brui aŭdigante fortan, obtuzan, longe tiratan sonon: la muĝado de la maro kaj la ondegoj [1]; la rivero muĝis, ŝveligita de la printempaj pluvoj [2]; ventego […] muĝis terure [3]. kiam la korko eliris, en la kolo de la botelo aŭdiĝis muĝo, kaj poste kluk-klukado, kiam la vino verŝiĝis en la glasojn [4]; per la krakado de la teleroj kaj pladoj, la muĝado de la patoj, la skuiĝado de la kaseroloj […] en la kuirejo al ilia tagmanĝo ne trapenetris eĉ unu vorteto ^BdV ; la kaldronoj de la ŝipo kun muĝo kaj bruo ellasas vaporon ^FK ; leonoj muĝas en la bestejoj ^QuV ; estis blekanta bovino en la domo, ĝi muĝis stultule, kiel bovinoj faras (vd mui) ^ChR ; ŝi ekkriis en muĝado, kiu pli similis la blekadon de sovaĝa besto ol homan voĉon ^ChL ; de malproksime muĝis fora tondro ^KKr . hupi, rori, trumpetibleki, raŭka, korno^1.b