^*zum/i ^UV

1.

(ntr)
Aŭdigi kontinuan, malakutan kaj obtuzan sonon:

a)

Brui kiel insektoj, kies flugado faras zo-sonon: la abelreĝino zumis en la aero [1]; la varmego premis, la kuloj zumadis kaj pikadis [2]; la turbo turnadis sin senĉese ĉirkaŭ si mem kaj zumadis [3]; en la kanaro zumis la kugletaĵo kaj krakis pafo post pafo [4]; la zumo de l' muŝo kolerigis lin [5]; kontente zumanta (vd ronroni) kato [6]; du generatoroj zumadis kiel gigantaj burdoj [7]; rikoltmaŝinoj zumadis sur la kampoj [8]; la ĉambristino sentis ke zumadas ŝiaj oreloj: la muroj de la ĉambro turniĝis ĉirkaŭ ŝi [9]; liaj oreloj zumis, liaj tempioj batiĝis fortege [10].

b)

Brui konfuze, kiel multo da parolantaj personoj: [jen] festo kaj ĝojo, [oni] aŭdis kantadon kaj muzikon, la susuradon kaj zumadon de multe da homoj [11]; zumado de miloj da flustrantaj voĉoj trairis la salonon, sed kuraĝe mi staris antaŭ la publiko kaj ekludis [12]; (figure) ĉiuj sciis pri ni antaŭ nia alveno, kaj la komerco zumis [13]; el ĉiuj anguloj de la granda industriejo venis senhalta fluo da sonoj, muĝis kaj siblis, zumis kaj sonoris, grincis kaj tintis [14]; de partero al balkono zumadis Esperanto [15].

2.

(malofte) (tr)
Brui kiel persono murmuranta aŭ kantanta kun fermitaj lipoj: kontenta li zumis melodieton [16].

Daŭra, konfuza aŭ vibra sonado: mallaŭta zumado de burdoj kaj abeloj [17]; la akompano de la ĥoro sonis kiel   de muŝo [18]; super la konfuza zumado de apartaj babiladoj superis la akra voĉo de Blagardo [19]; (figure) la okuloj de Ramzes brilis, plilarĝiĝis liaj naztruoj, li sentis zumadon (vibradon) en la kapo [20].

(ntr)

Aŭdigi fortan, daŭran, vibran sonon: en la neĝo staris la fratoj, ĉiuj kun la dorsoj turnitaj al la zumeganta brulo [21].