^*mank/i ^UV

(ntr)

Tute malesti, foresti aŭ ne esti en sufiĉa kvanto aŭ grado laŭ la bezono: ĉio plenumiĝis por vi, ne mankis el ĝi eĉ unu vorto [1]; mankis el la servantoj de David dek naŭ viroj [2]; mankas al li ankoraŭ nur la reĝeco [3]; ĉu mankas al mi frenezuloj, ke vi alkondukis ĉi tiun [4]? al lia maŝkiraso mankis unu maniko [5]; ne multe mankis, ke ili elparolu [tion kvankam] ili ne estas permesite protesti [6]; al vi mankas ne spirito, sed pripensemeco [7]; al junuloj povas manki takto ^ChV ; mankas al ili la ĝusta komprenado [8]; beleco al ŝi ne mankas, kontraŭe, neniu povas esti tiel bela kaj alloga [9]; ili ne glaciiĝas, sed ne multe mankas ĝis tio [10]; al posedanto de metio mankas nenio ^PrV ; al malriĉulo infanoj ne mankas ^PrV ; se la sorto vin batas, mokantoj ne mankas ^PrV ; al la papero ne mankas tolero ^PrV .

(prepoziciaĵo)

Sen sufiĉa dispono de: ŝi apenaŭ povis paroli, manke de spiro ^ChB ; manke de pruvo, [ŝi] ne povis tion publikigi ^ChV ; mi nenion komprenis, manke de la bazaj scioj ^CKv ; la tradukistoj ĝin imagas laŭ la publikigaĵoj, manke de kontaktoj kun la vivanta […] lingvo [11].

1.

Malesto aŭ nesufiĉo de tio, kio estas bezonata: manko de pano [12]; la popolo tie suferis pro manko de akvo [13]; malsato kaj soifo kaj […] manko de ĉio [14]; manko de eduko [15]; multaj pereas pro manko de justeco [16]; absoluta manko de singardo ^Hamlet ; manko de respekto ^ChL ; viajn krimojn ili klarigas al si kiel erarojn de juneco, kiel mankon de pripenso [17]; infano havas limigitajn bezonojn [kaj tial ĝin] indiferentigas multaj aferoj, kies posedo aŭ manko estas gravega por matura homo ^ChL ; plej danĝera malsano estas manko de saĝo ^PrV . bezono, breĉo

2.

(abs) Malesto de necesa kvalito, malperfektaĵo, malhavaĵo, difekto: [ili] malgraŭ siaj mankoj (kiu ne havas ilin!) faras al la lando grandegajn servojn [18]; mi esperas, ke nia trupo estas libera de tiaj mankoj ^Hamlet ; liberigita de militservo, li volas almenaŭ iom ripari sian mankon tiurilate ^ViV ; prezentu liajn mankojn en tia lumo, ke ili aperu kiel makuloj ^Hamlet ; iliaj mankoj preskaŭ estis meritoj ^HsT ; [tiajn] mankojn en komparo kun lingvo natura lingvo arta posedas neniajn ^FK . makulo²

(tr)

Fari ke io mankas, preterlasi: li mankigis nenion el ĉio, kion la Eternulo ordonis [19]; ne mankigu (preterlasu) eĉ unu vorton [20]; la embargo pri armiloj mankigas ĉiajn modernajn armilojn ^MD17 .

Sufiĉega, abunda: malmankas poeziaj neologismoj [21]; bona gazeto, kiu havas kaj mankojn, kaj malmankojn [22]. riĉa, superflua, superŝuti

Kiun oni ne mankigu, nemalhavebla: la mastroj de l' ĉielskrapaĵoj ĝuas ĉion kio estas nemankigebla en la civiliza vivo [23]; nutro nemankigebla por la kreskado kaj longa vivado [24]. bezona, nepra, necesa

1.

Kompleta, plena: neniu el la familioj, loĝantaj en la mezo de la urbo, restis senmanka, tial laŭlonge de la muroj kaj ĉe ĉiuj pordegoj oni aŭdis malesperan hurladon de virinoj, vokantaj la karajn nomojn ^QuV ; la vivo estas vivebla nur laŭ sia senmanka kompleteco, ĉar kia ajn ĝia elemento mankas, ĉesas la vivo ^VaK .

2.

Sendifekta, tute bona, perfekta: filologie senmanka redakto ^EeP ; impreso pri senmanka solidareco de la albanaj laboristoj ^ChB ; vi ne trovas mian rezonon senmanka ^ChV ; oni havas bonan, perfekte kompetentan kunlaboranton, homon kun […] senmanka kono de ĉiuj dosieroj, kiujn oni traktas ^CKv .

Ne estigante mankon, agante skrupule, senforgese; nepre: la miraklo de la senmanke homa optimismo ^LGA ; la profesian sekreton D-ro Dupong senmanke obeos ^CKv ; la homaro ... senmanke baldaŭ realigos sian unuecon [25].

Seninterrompa, kontinua: li ekdormis tuj, kaj dormadis ĝis la mateno dormon sensonĝan kaj senintermankan ^KPr ; senintermita, senrompa

Mankanta parto: plenigi, ŝtopi manklokon; tiu aŭ alia reĝo aŭ princo estus tute forsilentita en la historio, se lia historiisto ne timus la manklokon en la tabelo de intersekvado [26]. breĉo, fendo, truo