^*akcept/i ^PV

(tr)

1.

Konsenti ricevi ion, kion iu donas aŭ proponas: mi proponis al li cigaron, kiun li kun danko akceptis [1].

Rim.: Akcepti diferencas de ricevi, per tio, ke ĝi montras la jeson, la konsenton de la ricevonto.

2.

Lasi eniri iun hejmen: la malfeliĉa knabino, […] trovinte neniun, kiu volus ŝin akcepti, baldaŭ mortis en […] arbaro [2]; ŝi enirigis lin en la domon de sia patro [kiu] akceptis lin kun ĝojo [3]; sinjorino Ajnulo akceptas ĉiun ĵaŭdon; oni akceptas laŭ vizaĝo, oni forlasas laŭ saĝo ^PrV ; la esprimo „mi estas feliĉa akceptonte vin“ estas bona ^LR .

3.

Konsenti pri io, allasi ion: liaj fratoj akceptis lian proponon [4]; ni akceptis [tion] kiel devon [5]; li nun volonte akceptis la laboreton [6]; akcepti la batalon. preni sur sin.

4.

Konscii, kompreni, rigardi opinion aŭ aserton kiel realan, veran, validan, prudentan: Se niaj argumentoj estas ĝustaj, akceptu ilin ^EE ; ĝi estis bazita sur tiu simpla kaj komune akceptita regulo, ke, por diri ion pri la valoro kaj ecoj de objekto, oni devas ĝin antaŭe ĉirkaŭrigardi, taksi kaj almezuri ^Marta ; En la okazo de la kristanaj eklezioj, se ni akceptas, ke Dio mem fariĝis karno por nia savo, tio estas des pli priplorinda [7].

5.

Esti trafita de iu ago, kiu modifas la staton de la trafita objekto, povi ricevi econ, ekhavi ian econ: tiu regulo akceptas multajn esceptojn; akcepti tre diversajn formojn; la verbo [je] la tempo estanta akceptas la finiĝon -as ^FK ; la adverbo akceptas post si tiun prepozicion [8]; jes, kuzino, respondis la juna homo, subite akceptante (alprenante) seriozan mienon ^Marta ; la okuloj akceptis […] esprimon de prudento kaj memkonscio ^Marta .

6.

Devontigi sin pagi: akcepti kambion.

allasi, aprobi, enlasi, jesi, toleri

^PIV1

1.

Ago de tio, kiu akceptas: la akcepto de posteno trudas devojn; akcepto de altranguloj [9]; kiam ili trankvile sidis kune, iu frapis la pordon, kvazaŭ petante akcepton [10]; simpatiplenan akcepton preparis por ni la urbo Barcelono [11]; kolekti siajn fortojn por pretiĝi al la akcepto de la bato, kiu ŝin atendis ^Marta ; la akcepto de via tre duba […] plibonaĵo ruinigus la laboron […] de miloj [12].

2.

Sindevontigo pagi: akcepto de kambio; blanka akcepto.

Tia, ke oni povas akcepti ĝin: li trovos neniajn akcepteblajn fundamentojn por tiuj ĉi frazoj [13]; certe la kapitano Herbeno estas por ci tre akceptebla edziĝonto ^ChL ; neakceptebla hipotezo ^ChL ; la supozo, ke vi mensogas […] estis ne akceptebla ^IKr ; viaj postuloj estas tute ne akcepteblaj ^KPr . konsentebla, tolerebla

Loko en laborejo, institucio, servejo, al kiu vizitanto sin unue turnu por informoj kaj gvido: klientaro ne plenigis lian akceptejon ^VivZam ; en la akceptejon de la fama psikiatria kliniko […] paŝis viro kun pinta barbeto [14]; en la akceptejo de la Naturscienca Societo sidis profesoro inter antikvaj mebloj ^KKr ; la alvenantoj bruis kiel kongresanoj en akcepteja salono ^ChB ; Stefano rendevuis kun [li] ĉe la akceptejo de hotelo Ala-Tau ^CKv ; la homamasojn […] koncentriĝas en la akceptejaj haloj de multaj flughavenoj (vd terminalo) [15]. antaŭĉambro², atendejo, fojero, kancelario³, sekretariejo, stacio^1.a, vestejo, vestiblo¹

Inklina, preta akcepti ion aŭ iun: afabla, komfortema, akceptema ^KKr ; larĝkora akceptemo, ^BonaLingvo ; koro ankoraŭ freŝa kaj juna kaj ankoraŭ akceptema por feliĉo ^BdV ; en ŝia rigardo […] troviĝis nur akceptema vivoĝojo ^VRA ; la kuracistoj estis akceptemaj al novaj ideoj ^Sol ; se li konservos […] sian akceptemon por intelektula vivo, – ĝuste tio estas inteligenteco” ^KFl . disponita, malfermita³

Homo, kiu profesie akceptas gastojn, enirantojn, klientojn, objektojn kc, ekzemple en hotelo, kinejo, veturilo, flughaveno: la pasaĝero […] transdonas la bagaĝon al fluglinia akceptisto [16]; nun li alvenis ĉe hotela svingopordo, la akceptistino tamen postkuris lin [17]. ĉiĉerono, pordisto

1.

Ne konsenti ricevi, preni, uzi, profiti ion aŭ iun: la teatraĵoj estis malakceptitaj, kaj la letero estis en tute ne ĝentila tono [18]; kiam la maljunaj kamaradoj de la patro komencis ĝentile malakcepti pliajn glasojn, Kristoforo diris (...) [19]; la poeto kaj la posedanto de la cigaredujo ekfumis, la nefumulo Berlioz malakceptis [20]; li malakceptis la inviton de Gajo resti en la vilao [21]; oni malakceptis Kamaradon Gajan kaj diris, ke li foriru [22].

Rim.: La PIV-oj misdifinas la vorton malakcepti, egaligante ĝin kun rifuzi. Tia konfuzo ekzistas en kelkaj nacilingvoj, tamen en Esperanto tiuj verboj implicas malsamajn subjektojn: en la tipa uzo rifuzi signifas „ne voli doni (permesi ktp)“; dum malakcepti signifas „ne voli preni“. Oni povas „rifuzi cigaredon“ al petanto, kaj „malakcepti cigaredon“ de proponanto. [Sergio Pokrovskij]

2.

(pri organismo) Rezisti kontraŭ transplantita organo aŭ histo, ne akcepti ĝin estkiel parton de sia korpo: [la] malsanuloj uzis specialajn medikamentojn, kiuj subpremas imunan reagon por preventi malakcepton de transplantitaj organoj [23].

Rim.: Malakcepto de transplantaĵo estas alia fenomeno ol netolero de medikamento aŭ nutraĵo.