^*feliĉ/a

1.

(iu) Sentanta animan plenkontentecon: kvankam vi estas riĉa, mi dubas, ĉu vi estas feliĉa [1]; se mi estus sana, mi estus feliĉa [2]; kelkaj homoj sentas sin la plej feliĉaj, kiam ili vidas la suferojn de siaj najbaroj [3]; [la] sinjoro estis savita kaj feliĉa [4]; [ili] vivis kun siaj tri filoj vivon feliĉan kaj trankvilan [5]; pli bona estas paco feliĉa, ol havo plej riĉa ^PrV . gaja, ĝoja, beataĉielo

2.

(iu) Favorata de la sorto; sukcesanta, bonŝanca: feliĉa estas la homo, kiu ne iras laŭ konsilo de malpiuloj [6]; feliĉa estas tiu, kies krimo estas pardonita [7]; la sopiro al la hejmo turmentas min, kvankam ĉi tie […] mi vivas tre feliĉa [8]; vi taŭgas nur por mortigi feliĉulojn [9]; al feliĉulo eĉ koko donas ovojn ^PrV . beni, favori

3.

(io) Plenkontentiganta la animon: Marta venis el la regiono de feliĉa virina senscieco ^Marta ; dum vi parolis kun mia edzo, venis al mi en la kapon feliĉa penso ^Marta ; [baro] inter la feliĉa patra domo kaj la honesta amo de la bela knabino [10]. ĉarma, ravaparadizo

4.

(io) Favora, sukcesa, bonokaza: feliĉan vojon! feliĉan vojaĝon! [11]; Esperanto ne estas ankoraŭ en tia feliĉa stato, ke ĉiu povu nur tiri el ĝi profiton [12]; se iam venos tiu feliĉa tempo, ĝi estos la frukto de konstanta kaj senlaca laborado [13]; komencu la batalon sub bona stelo, en feliĉa horo [14]! feliĉa okazo [15]; kio vi nun estas dank' al feliĉa ideo [16]! ni gratulas pro la feliĉa fariĝo [17]! ekzistas nenia eblo antaŭvidi, ĉu tiu ĉi laboro […] estos alkondukita al feliĉa fino [18]. prospera

1.

Sento, stato de plenkontenteco: mi sopiras je mia perdita feliĉo [19]. [la] feliĉo de la forgeso [20]; mi sentis en mi la trankvilon de la senlima feliĉo ^FdO ; mi, ebria de feliĉo, alkroĉiĝis al lia kolo [21]; lia koro batis tiel forte, ke li apenaŭ povis elporti sian feliĉon [22]; nemiksita feliĉo [23]; facile estas danci, se la feliĉo kantas ^PrV .

2.

Bonŝanco: feliĉon al vi! paco estu […] al via domo [24]; kiel nubo foriris mia feliĉo [25]; kune kun lia morto finiĝis […] la hejma feliĉo ^Marta ; ŝi metis en lian manon skatoleton, eltranĉitan el unu sola smeraldo, gardu ĝin bone, aldonis ŝi, ĝi alportos al vi feliĉon [26]; Marion estas mia stelo de feliĉo [27]; li havas feliĉon ĉe virinoj ^Marta ; feliĉo leĝon ne obeas, subite naskiĝas, subite pereas ^PrV ; ne veku malfeliĉon, kiam ĝi dormas^PrV . favoro, fortuno, prospero, sukceso

3.

Feliĉa okazaĵo: Lea diris: venis feliĉo! kaj ŝi donis al li la nomon Gad [28]; ni havis la feliĉon koni […] kamparaninon, al kiu ni ŝuldas la plej belajn rakontojn de nia dua volumo [29].

1.

En feliĉa maniero: ĉio restu tia, ni vivos tute feliĉe [30]; kion ajn entreprenos tiu homo, li ĉiam feliĉe sukcesos [31]; trumpeti pri ĝi […] estas tre facila, ― sed feliĉe fini tiun ĉi laboron estas tute ne tiel facile [32]; ofte saĝulo vivas malriĉe kaj malsaĝulo feliĉe ^PrV .

2.

Bonŝance, malbedaŭrinde, maldomaĝe: la puto […] estis feliĉe senakva kaj li falis sendifekta sur molan muskon [33]; ĉio estus perdita, sed feliĉe la ĉasisto […] vidis ĉion per siaj penetremaj okuloj [34]; kiu scias, kio estus okazinta? feliĉe [nenio malbona] okazis [35]; feliĉe ĉiu trovis bonan majstron kaj plene ellernis sian metion [36]; feliĉe tiu periodo daŭris ne longe [37]; feliĉe la entrepreno de la Amerika Societo ne sukcesis [38].

Fari iun feliĉa: lia edziĝo, liaj infanoj, liaj sukcesoj tute feliĉigis lin; via amo tiel feliĉigis min [39]; mi ne povas feliĉigi unu el miaj infanecaj amatinoj kaj samtempe ne malfeliĉigi la alian [40]; mi deziras, […] ke iam ŝi feliĉigu vin, sed pri tio mi tre dubas [41]; lasu la mortintojn dormi kaj feliĉigu la vivantojn [42]! bonaj infanoj gepatrojn feliĉigas, malbonaj ilin entombigas ^PrV .

Ekstrema feliĉo: [jen] la konata amata voĉo, kaj kisoj sekvis post kisoj en senfina feliĉego [43]; meze de la tuta feliĉego ĝi sentis sopiron [44]; aĉeti al mi la volupton de unu sola tagmeza dormo, la feliĉegon de unu sola larmo [45]; for de mi, feliĉego de amo [46]! la venenon de tiu ĉi feliĉego mi devas elsorbi ĝis la fino [47]. beateco, ekstazo, Elizeo

1.

Sentanta sin malgaja, senkuraĝigita, deprimita: la malfeliĉa infano rakontis al ŝi naive ĉion, kio okazis al ŝi [48]; li sentis sin tiel malfeliĉa, ke li malbenis la tagon, en kiu li estis naskita [49]; la malfeliĉa infano restis tute sola en la arbaro [50]; mi volis fari ion, […] krii skandale, sed mi estis tro malfeliĉa [51].

2.

Malbonŝanca, malsukcesa: kial vi volas entrepreni aferon malfeliĉan, ke vi falu [52]? se io  malfeliĉa okazos al li, li ne scios kion fari [53]; se ne la se malfeliĉa, mi estus nun homo plej riĉa ^PrV ; kiel malfeliĉa ideo estis sekvi la vojon de Napoleono al Solferino [54]. feliĉamizera, kompatinda, venenita, ĉagrena

1.

En malfeliĉa maniero; kun, pro malfeliĉo: kiel malfeliĉe aranĝigis la cirkonstancoj [55]! la barbulo fiŝkaptis […] kaj malfeliĉe la vento implikis lian barbon kun la ŝnuro [56]; je l’ nomo de ciaj gepatroj tiel malfeliĉe mortintaj [57].

2.

Malbonŝance, bedaŭrinde, domaĝe: malfeliĉe ne venis al li la ideo ekdeziri sian liberiĝon [58]; malfeliĉe por mi, mi renkontis ĉi tie la kronprincon, kiu neebligis miajn planojn [59]; la tuta kongreso malfeliĉe konsistos plene el la plej obstinaj rutinuloj kaj malamikoj de ĉio nova [60].

1.

Bedaŭra sento pro malsukceso, perdo: multe da malfeliĉo kaj malĝojo ekzistas en la mondo! [61]; li sentis malfeliĉon kaj premon pensante pri la atendanta labortago ^VRA .

2.

Malbonŝanco: [ja] povus trafi min malfeliĉo kaj mi mortus [62]; malfeliĉo ofte kunigas la homojn, kaj feliĉo ofte disigas ilin [63]; erareco en la nacia traduko de tiu aŭ alia vorto ne prezentas grandan malfeliĉon [64]. fortuno