^*sku/i ^PV

(tr)

1.

Rapide abrupte kaj ripete ŝanceli kaj malfirmigi: ŝi ekskuis la arbon kaj la pomoj falis kvazaŭ pluvo [1]; ambaŭ ludis per pomo, ili ĝin skuis kaj aŭskultis, kiel interne bruis la kernoj [2]; la akvo estis tute nigra kaj densa kaj tiel bolis, ke veziketoj krevis sur la supraĵo, forta vento skuis ĝin [3]; venis la febro, kiu skuis vin kaj faligis sur la liton [4]; [li] volis deĵeti la sakon, […] sin turnis kaj skuis, sed ne povis liberiĝi [5]; post fruktoskuo de olivarbo [6]; skulavi [7]; (figure) per tio [ŝi] estis iom skuita el siaj revoj [8]. frapi¹, puŝi¹

2.

Rapide abrupte kaj ripete svingi tien kaj reen: la virino rigardis lin de la kapo ĝis la piedoj kaj skuis la ŝultrojn [9]; estis jam ĉirkaŭ vespero, kiam li vekiĝis per tio, ke iu lin skuis [10]; li paliĝis, skuis la kapon kaj poste diris: Kristino ne devas forpuŝi de si sian feliĉon [11]; ŝi mallevis la brakojn kaj skuis ilin, kvazaŭ ŝutante ion teren [12]; ŝi nee skuis la kapon kaj flustris petege [13]; Alfred […] skuis al la doktoro kore la manon [14]; li skuas la pugnon kaj batas per la kalkanumo la plankon [15]. agiti¹, balanci

3.

(figure) Malfortigi, malstabiligi, materie aŭ anime: [la Eternulo] skuis regnojn [16]; [lia] sano […] estas forte skuita en la lasta tempo [17]; ne skuu mian animon [18]; du sentoj skuis lin: kolero kontraŭ Sara, kiu kaŝis de li la kaŭzon de sia malsano, kaj fiero, ke li estos patro [19]; la ofendo […] videble tre profunde ŝin skuis ^Marta ; nenian homan estaĵon oni devas tiel morte turmenti, tiel terure skui, ke en ĝi povu ekmoviĝi tiu mistera fundo kun la tie silente embuskantaj ĝermoj de krimoj ^Marta ; [la] aŭtoro [de Volapuko] la unua potence skuis la mondon por nia ideo [20]; vivo glate ne fluas, ĉiam batas kaj skuas ^PrV . afekcii, agiti², eksciti, frapi⁴, trafi²

Abrupte kaj krude: li kisis sian patrinon tiel skuege, ke ŝi preskaŭ renversiĝis [21].

(ntr)

Svingiĝi tien kaj reen: forte skuiĝis la tero [22]; en tiu momento la faraono skuiĝis de abomeno [23]; li ridis tiel, ke la ventro al li skuiĝis [24]; li ekkriis, salte leviĝis kiel freneza kaj tiel alpremis la kunulon al la arbo, ke ĝi skuiĝis [25]; la fiŝkaptisto foriris malkuraĝe, li tremis pro timo, liaj genuoj kaj kruroj skuiĝis [26]; la ŝultroj skuiĝis pro la plorsingultoj [27]; en ŝia cerbo, kiel muŝo en aranea reto, skuiĝis la vortoj de Franjo [28]. tremi

(tr)

Faligi skuante: mi deskuis kokosojn [29]; deskuu la polvon de viaj piedoj [30]; (figure) la malpiuloj deskuiĝu el [la tero] [31]; (figure) tiel facile vi ne deskuos min! [32].

(tr)

Ion subite vigle movi, aŭ malfirmigi sur ĝia bazo: leono venis kaj ekskuis la kolhararon [33]; ia interna ŝanceliĝado ekskuis la intencon, kiu naskiĝis en ŝi antaŭ momento ^Marta .

(tr)

1.

Rapide kaj krude forĵeti, forpuŝi: oni forskuas min kiel akridon [34]; li forskuis la beston en la fajron [35]; forskuu de vi la polvon, leviĝu [36]; li forskuis ŝin per forta brakmovo kaj fariĝis ankoraŭ pli kolera [37]; la vento forskuis de la betuloj la flaviĝintajn foliojn [38].

2.

(figure) Liberiĝi de io streĉante sin plurdirekte: [li] volis forskui de si la influon de la plej alta kolegio [39]; [li] iom post iom forskuis la unuajn impresojn kaj komencis pli atente rigardi ĉirkaŭe [40]; vi devas forskui la kvietan, mediteman vivon en nia urbeto, kaj serĉi en pli ĝojaj ĉirkaŭaĵoj novajn, pli feliĉajn, pli lumajn pensojn [41]; ŝi tamen baldaŭ forskuis de si la kontraŭvolan enpensiĝon ^Marta ; vi devas forskui vian pezan humoron, diris la patrino, provante vigligi lin [42]; diable! li diras interne kaj perforte forskuas la malgajajn pensojn [43].

Firma, fidela, ke ĝin oni ne renversas aŭ detruas; neŝancelebla: la neskueblaj restu [44]; ricevante regnon neskueblan, ni havu dankemecon [45]; mia koro estas pura, miaj intencoj neskueblaj [46]; kontraŭ ĉi tiu neskuebla certeco ĉio alia perdis la signifon [47].

Malabrupte, kun glata, konstanta iro: ĉio fariĝas kviete, senskue kaj eĉ nerimarkeble [48]; senskue kaj regule daŭras kaj disvolviĝas tiu proceso de la homa moviĝado, pensado kaj sentado, kiu estas nomata vivo ^Marta ; la vivo en Marino ruliĝis ne senskue, kaj la kompatinda Nikolao Petroviĉ havis multe da ĉagrenoj [49].

Kiu skuas la animon, tre emocia, tre afekcia², konsterna: animskua bildo de malsata infano [50]; la animskua, sufoketa kaj malproksimatinga muĝado venis ŝajne el sub la tero [51].

Kiu skuas, alivorte ŝokas, emocias la mondon, la tutan socion: la mondoskuajn eventojn oni povas malfacile priskribi [52]; en mia infaneco min karesis svaga revo, ke mi, plenaĝiĝinte, faros ion mondskuan [53]. gravega, mondrenversa