^*ver/a ^PV

1.

Konforma al la realo: mi volas, ke tio, kion mi diris, estu vera [1]; [ili] diras ordinare, ke ili havas la plej bonajn ideojn, […] tio estas ne vera [2]; la vortoj de la kuracisto montriĝis veraj ^Marta ; la fakto, pri kiu parolis sinjorino Szwejc, estis tute vera ^Marta ; ne estas vera eĉ duono de tio, kion ili diras [3]; Salomono mem ne solvos, kio en ĝi estas vera kaj kio malvera [4]; mi certigas, ke mia sola supozo estas vera [5]; mi ne povas […] akcepti kiel verajn la faktojn, kiuj min kulpigas [6]; komparante la kuntekstan tradukon en la aliaj lingvoj, oni facile trovos la veran sencon de ĉiu vorto [7]; ne ĉiu raporto estas vera vorto ^PrV ; objektiva, reala

2.

Konforma al la realo ne nur ŝajne sed funde; ne trompanta: mi transiras al la vera temo de mia hodiaŭa parolado [8]; Vi estas Dio, kaj Viaj vortoj estas veraj [9]; ŝajnas al mi, ke venis mia vera fianĉo [10]; mi ne estas vera fiŝo, mi estas sorĉita princo [11]; li donu la veran reĝan vinon [12]; [ili] tiel pure ordigis la dometon, ke estis vera plezuro rigardi internen [13]; tio estas veraj perloj […] ili valoras pli multe ol via tuta regno [14]; la ortografio en la plimulto da lingvoj prezentas veran krucon por la lernanto [15]; ni havus sekve ne lingvon internacian en la vera senco de tiu ĉi vorto, sed nur lingvon internacian por la pli altaj klasoj de la societo [16]; la eklezio forigis ilin de la vera Dio [17]; ŝi sentas al ci veran amikecon [18]; vera opinio montriĝas en ebrio ^PrV ; vera kiel vorto de profeto ^PrV . aŭtenta, efektivaideala, nobla, propra², valora²

1.

Laŭ vera maniero: la ĉagreno kaj la ĵaluzo lin vere malsanigis [19]; timu do la Eternulon, kaj servu al Li fidele kaj vere [20]; vere bela plezuro! [21]; mi ne vere parolas la lingvon, mi ĝin komprenas [22]; mi decidis vere agadi por Esperanto [23]; se mi estus vere bona fratino, mi parolus al vi predikojn ^Marta ; mi vere povus ekmalami vin por tiu stranga malŝatado de virinoj ^Marta ; kion ni vere bezonas, Dio ĝin donas ^PrV . honeste, serioze

2.

Por diri la veron, verdire; ja: ili diris unu al alia: vere ni estas kulpaj pro nia frato [24]; vere, vere, mi diras al vi, ke unu el vi min perfidos [25]; ĉu ne vere ^EE ? la soldato, vere, estis ĉi tie, sed mi observis lin, li eliris preninte nenion [26]; vere mi iom turmentis vin, sed tio ne kostis al vi la vivon [27]; dum momento ŝi denove pensis pri nenio, aŭ, pli vere, ŝi jam senkonscie, sed senĉese ripetadis en siaj pensoj: mi ne povoscias ^Marta ! ĉiu el vi, vere, havis la okazon aŭdi tre multajn atakojn [28]. efektive, fakte, koncedinde

Tio kio estas vera, reala, ne ŝajna: oni diras, ke la vero ĉiam venkas [29]; oni esploros viajn vortojn, ĉu vi diris la veron [30]; en juĝo ne kliniĝu al la opinio de la plimulto, por dekliniĝi de la vero [31]; mi ne farus la eraron, se li antaŭe dirus al mi la veron [32]; jen estas la tuta vero, kiun mi eldiras kun duobla malĝojo ^Marta ; estas vero, ke pasas ordinare kelka tempo en ŝanceliĝado, kaj tiu ĉi ŝanceliĝado estas ordinare kaŭzata de la plej sensencaj pretekstoj [33]; tiu ĉi templo devas edukadi la junulojn kiel batalantojn por la vero, bono, justeco kaj ĉiuhoma frateco [34]; kun vero severa komercaĵo forvelkos ^PrV ; diri la puran veron ^PrV ; malsaĝulo kaj infano parolas la veron ^PrV .

Ideo de io, kio estas konforma al la realo; fakto: decidoj antikvaj fariĝis efektivaĵoj kaj veraĵoj [35]; ĉar neniu al ili kontraŭparolis, tio kompreneble estis rigardata kiel veraĵo [36]; sendube sonĝoj baldaŭ fariĝos veraĵoj [37]; konvinkita, ke lia atesto estos nur la konigo de la plej neprotestebla veraĵo [38]; de tiu momento, estis akceptite, kiel veraĵo tute ne diskutebla, ke la riĉaĵoj de l’ ekssubregisto devenis de trezoro iam trovita de li [39]. realaĵo

Eco de tio, kio estas vera, konita kiel vera: vian plej junan fraton venigu al mi, por ke pruviĝu la vereco de viaj vortoj [40]; donu al mi signon de vereco [41]; la vereco de Dio [42]; li tute ne dubis pri la vereco de tiuj vortoj [43]; lia tuta libertinismo falis antaŭ la vereco de l' fakto, ke ne estas permesite al iu ajn ridi la titolojn de l' faraono [44]; nur ŝia estonteco estis pruvonta la verecon aŭ erarecon de tiu ŝia opinio ^Marta ; la vereco min devigas diri, ke li ne faris plenan konfeson [45].

Inklina ĉiam diri la veron, sincera: Dio indulgema kaj kompatema, multepacienca, favorkora, kaj verema [46]; por esti tute verema, mi devas mencii unu escepton [47]; nur iuj veremaj malsprituloj en similaj okazoj povas defendi la veron kaj subite ekdubi [48]. honesta¹

Senkaŝa konduto kun verdiremo, kun sincereco; alta takso de tiuj kvalitoj: tuŝinte la demandon pri la veremo de la oratoro, ni ne povas ne remencii, ke la vero estas relativa [49]; li volis rigardigi al la naturo kaj al la kamparana vivo kun veremo kaj takto [50].

1.

Igi vera: li meritus, ke ŝi verigu tion, kion li diris kaj, se mi estus sur ŝia loko, mi ne longe marĉandus [51].

2.

[52] (p.p. matematika objekto `a`, rilate predikaton `P`) Esti tia, ke `P(a)` estas vera: trovu la nombrojn, kiuj verigas la ekvacion `f(x)=2` (kiuj verigas la predikaton „`f(x)=2`“).

Italdevena realisma skolo, precipe muzika kaj beletra, populara fine de la 19a kaj komence de la 20a jarcentoj: Magda Olivero […] fariĝis la plej granda kantisto-aktorino en verismo de niaj tempoj [53].

Laŭ funde pripensita vero: la malnova grandĉambro estis tiel ornamita kaj pura kaj tiel plena de odoro de floroj kaj folioj, ke neniu rimarkis, kiel kaduka kaj malnova ĝi envere estas [54]; la homoj envere rapide maljuniĝas, sed […] ekzistas vizaĝoj, pri kiuj Saturno ŝajnas forgesi [55]; la filozofo do estas la homo kun laŭeble juna, envere infana, infane senkulpa koro [56]. efektive, fakte

Ne konforma la la vero: tio estas malvera! Mi ja konas la historion [57]; vi eĉ havas pri ĝi tute malveran opinion [58]; ne parolu kontraŭ via proksimulo malveran ateston [59]; homo, parolanta kontraŭveraĵon [60]; dum li serĉis la veron, venis la diablo, kiu estas la patro de la malvero mem [61]; aserto de malvera tezo [62]; ĉio ĉi lin repuŝis per sia malvereco, kvankam verdire li samtempe iom sentis kompaton [63]; problemoj de implicado, de antaŭsupoziteco, de vero-kaj-malvero-problemoj, kiuj efektive povas transsalti la limojn de lingvistiko por lokiĝi pli ĝuste en logiko aŭ en filozofio [64]; kontraŭvere aserti aliulan misfaron por iel profiti [65]; iom da malvero ne estas danĝero ^PrV . malĝusta¹, mensoga, ŝajna, trompa

Pliĝuste, verdire: rara vorto […] plivere atentigis pri silento, ol ĝin ĝenis [66].

Laŭaserte plene vera, vera malgraŭ mala ŝajno: kredu min, mi parolas al vi ververan veron [67]; li ne konsideras sian konstruaĵon preĝejo sed nur kapelo, tamen ĝi aspektas kiel ververa preĝejo [68]; ŝi havis la veran printempan palton kaj do estis ververa damo [69].

Ja vere malgraŭ eventuale alia ŝajno: la amuziĝo estas ja sufiĉe gaja afero, sed ververe ĝi estas nur prologo al pli gravaj aferoj [70]; ĉu li ververe ne ĉiam estis same fremda tie [71]? ili estas preskaŭ la solaj en la tuta mondo, kiuj postulas tiun idealismon tiomgrade de siaj gvidantoj, ke por tio ili estas emaj ververe oferi siajn proprajn homojn [72]. sendube

Serĉanta la veron, ĝin agnoskanta: vi elserĉu inter la tuta popolo homojn bravajn, timantajn Dion, homojn veramajn, neprofitamajn [73]; ni scias, ke vi estas verama, kaj instruas laŭ vero [74].