*predikat/o
*predikato
- 1.
- Frazmembro esprimanta la agon aŭ staton de la subjekto2: En la frazo: „La patro amas sian filon“ la vorto „patro“ estas subjekto, la vorto „amas“ estas predikato VdE ; en la frazoj „li sidiĝis“, „ŝi ŝajnas juna“, „for la neŭtralismon“, la vortoj „sidiĝis“, „ŝajnas juna“, „for“ estas predikatoj; plej ofte la predikaton esprimas verboPIV1 .
- 2.
[1]
Propozicio2.a, entenanta
variablon:
„x estas para nombro“.
- 3.
- PV
(evitinde)
predikativo
- angle:
- 1. predicate 2. predicate
- beloruse:
- 1. выказьнік 2. прэдыкат
- bulgare:
- 1. сказуемо
- ĉeĥe:
- přísudek
- ĉine:
- 述語 [shùyǔ], 述语 [shùyǔ], 謂語 [wèiyǔ], 谓语 [wèiyǔ]
- france:
- 1. prédicat 2. prédicat
- germane:
- Prädikativum, Prädikatsergänzung 1. *Prädikat, Satzaussage 2. Prädikat, ungesättigter Ausdruck
- hispane:
- 1. predicado
- hungare:
- 1. állítmány 2. predikátum
- japane:
- 述部 [じゅつぶ], 述語 [じゅつご], 賓辞 [ひんじ]
- nederlande:
- 1. gezegde
- pole:
- 1. *orzeczenie 2. predykat
- portugale:
- 1. predicado
- ruse:
- 1. *сказуемое 2. предикат
- slovake:
- prísudok
- svede:
- 1. predikat
- ukraine:
- присудок, предикат
administraj notoj
~o:
Mankas verkindiko en fonto.