^*ĝu/i ^PV

(tr)

1.

Senti plezuregon, precipe sentuman: la policisto sidiĝis al tablo kaj ĝuis kun granda apetito manĝojn kaj trinkojn ^FK ; miaj unuaj vortoj estas sincera danko por la gastameco, kiun ni ĝuis [1]; mi melkos la bovinon kaj ĝuos la freŝan lakton [2]; kiam arboj plantitaj de mi ekhavos fruktojn […] mi komencos ĝui la vivon [3]; venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, ni plezuriĝu per la amo [4]; ĝui malpermesitajn plezuregojn en senbrida libereco ^Marta ; mi intencas nun ĝui la vesperon, sinjoro ^BdV ; nun estas la horo, en kiu mi ĝuas freŝan aeron ^Hamlet ; mi ĝuis la societon de bonaj, gracianimaj kaj alte kleraj homoj ^VojaĝImp . frandi, ĝoji

2.

Posedi aferon, de kiu oni havas utilon aŭ plezuron: la vegetarano ĝuas pli bonan sanon ^FK ; la firmo N. […] ĝuas tie ĉi la plej bonan reputacion ^FK ; [li] tuj irus inter la diojn ĝui la eternan vivon [5]; la riĉeco, kiun ni ĝuas, estas riĉeco ŝtelita ^KPr ; li ĝuis la riĉecon kaj povon […] li ne forpuŝis honorojn, se li renkontis ilin ; li ne ĝuis (havis) eĉ unu trankvilan tagon [6]; kiu venas plej frue, sidas plej ĝue (komforte)^PrV . profiti, sperti, uzi

1.

Granda senta plezuro pro io: troa ĝuado de alkoholaj trinkaĵoj ^FK ; la domo estis ĝuo por la okuloj [7]; la naturo sin montras ĉi tie en sia tuta grandeco, […] la okuloj kaj pensoj havas ĝuon [8]; la najtingalo […] ekkantis tiel, ke estis plej agrabla ĝuo ĝin aŭdi [9]; [li] respondis […] en plena ĝuado de la pipo, en la stato kiam la fumanto povas malfermi la buŝon nur tre malmulte por paroli ^BdV ; odoro, ĝuo de momento ^Hamlet ; timo miksita kun ĝuo ^FdO ; flugis for la ĝojo de l' juneco, la ĝuado de la unuaj jaroj ^Ifigenio ; kiu amas ĝuon, amu ankaŭ enuon ^PrV ; de superfluo malboniĝas la ĝuo ^PrV . ĉarmo, raviĝo, volupto.

2.

Posedo de io, de kio oni havas utilon aŭ plezuron: Francujo, laca pro la sanga tragedio […], retrovis rilatan kvietecon […] dank’ al ĝuadoj de lukso ^KPr ; ŝi ekkomprenis, ke ekzistas iu mondo, kie eĉ en sufero estas pli da feliĉo, ol en ĉiuj luksoj kaj ĝuoj de la cezara domo ^QuV ; li vivas en ĝuo kaj bruo ^PrV .

De kiu oni ricevas atendeblan kaj grandan plezuron: ĝuindaj ekskursoj [10]; spektaklo, ĝuinda sed ankaŭ ridinda [11]; la melodioj kaj muzika aranĝo estas vere ĝuindaj kaj la tekstoj belsonaj kaj pensigaj [12]; estis ĝuinda tio, ke ŝi kapablis pri subtile humura sinesprimado [13].

(tr)

Provizi ĝuon: ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo [14]; kio okazos, se li ĝuigos al la cezaro spritaĵon ^QuV ; eĉ unu konstruaĵon mi ne vidis, pri kiu mi povus konsenti, ke ĝi arte ĝuigis miajn okulojn ^VaK ; ironie bonintenca poeto, kiu ĝuige pikas per leĝertonaj versoj. ^EeP ; li sentis sian povon super mi, kaj tio lin ĝuigis ^CKv . plezurigi

Inklina al ĝuo: la ĝuema virino vespere vizitas la etan ĉinon, kaj efektive li montras sin en la lito vera eksperto ^KrB ; ĉiam ĝuema, ĉu ne? nu, nu! Estas malbona preparo al la vivo havigi al junulo senpagan festenon ^ChC .

Iu kiu inklinas al ĝuo: vi, ĝuemuloj, miaj fratoj, kiuj estas emaj al ĉio eminda, vino ruĝa kaj blanka, virinoj blondaj kaj brunaj, freŝa biero, spicitaj manĝoj kaj spritaĵoj, aromo de brando kaj de printempa vespero, admiro al leviĝo de la suno kaj de jupoj ^KrB . bonvivanto, epikurano², hedonisto, sibarito

(tr)

Ĝui anticipe, plezure atendi: humile, iom nervoze, mi tamen antaŭĝuas sukcesan kaj fruktodonan kunlaboron [15]; do nun, vidpunktuminte, mi antaŭĝuas ricevi viajn raportojn [16]; ni ambaŭ antaŭĝuis studi kun Helena [17].