*disting/i PV

*distingi

(tr)
1.
Rimarki diferencon inter objektoj, personoj aŭ ideoj: distingi inter bono kaj malbono [1]; [oni] ne povis distingi inter la sonoj de la ĝojkriado kaj la sonoj de la popola plorado [2]; oni ne povis distingi, kie estis komenco kaj kie estis fino [3]; distingi la voĉon de kukolo kaj de turdo [4]; por distingi ilin unu de la alia, oni nomadis tiun, kiu posedis kvar ĉevalojn, la granda Niko, kaj tiun, kiu posedis nur unu ĉevalon, oni nomadis la malgranda Niko [5]; li ne povis distingi, ĉu [la varmego] estas sekvo de la efektiva fajro, ĉu de lia tro granda ardo de amo [6]; [oni aŭdis] ian strangan tonon, […] sed pro la bruo de la veturiloj kaj de la movado oni povis distingi ĝin nur dum mallonga momento [7]; la fadeno sur ŝia ŝpinilo estis pli delikata ol araneaĵo, homaj okuloj ne povus distingi la apartan fadenon [8]; la Dio de la Izraelidoj distingis vin inter la komunumo de Izrael [9]; la morto ne distingas (sendiference traktas), ĉiujn egale atingas PrV . VD:apartigi, diferencigi2, kontrasti, malkonfuzi.
2.
Klare, precize, nete percepti: regis tia mallumo, ke oni ne multe povis distingi [10]; io saltis en la herbo, sed ili ne povis distingi, kio ĝi estas [11]; oni ne povis distingi la fizionomiojn de la vojaĝantoj [12]; la aŭgusta ĉielo estis plena de steloj, […] oni povis distingi la konturojn eĉ de malproksimaj objektoj IK . VD:sensi, vidi
3.
Distingigi: nobelaj moroj kaj nobelaj manieroj lin distingis [13]; [tiu] pazigrafio […] distingas sin per ekstrema simpleco FK .
angle:
distinguish
beloruse:
адрозьніваць
bulgare:
различавам
ĉeĥe:
diferencovat, odlišit, poznat, rozeznat, rozlišovat, rozpoznat
ĉine:
1. 不同寻常 [bùtóngxúncháng], 有区别 [yǒuqūbié], 辨 [biàn], 辩别 [biànbié] 2. 識別 [shíbié], 辨 [biàn], 辨認 [biànrèn]
france:
1. distinguer (reconnaître comme distinct) 2. distinguer (percevoir), percevoir
germane:
1. unterscheiden 2. unterscheiden, erkennen 3. auszeichnen, abheben (von etwas)
hispane:
distinguir
japane:
見分ける [みわける], 識別する [しきべつする], 判別する [はんべつする]
pole:
1. odróżniać, rozróżniać 2. rozgraniczać, rozeznawać się, wyodrębniać
portugale:
distinguir
ruse:
1. различать, отличать 2. различать 3. отличать
slovake:
rozlišovať, rozoznať, rozpoznať
ukraine:
відрізняти, розрізняти, розпізнавати, вирізняти, відзначати

distingo

1.
Ago, maniero, fakto distingi: en San-Francisko […] formiĝis la distingo inter „oficialaj“ kaj „laboraj“ lingvoj EeP ; la distingo de la speciaraj karakteroj [en botaniko] ravis min [14]; [se] ili elektu la nekuraceblajn el tiuj, kies relativa resaniĝo ankoraŭ estas esperebla […] kian metadon [vi] opinias taŭga por la distingo VaK ; en la serba-kroata, ekzemple, estas aparta vorto por la onklo frato de la patro, alia por la frato de la patrino, tria por la edzo de la patrina fratino, kvara por tiu de la patra fratino […], kunvivado en grandaj familiaj unuoj necesigis tiujn lingvajn distingojn Ret . VD:diferenco1, kontrasto
2.
Io, kio rekompencas ies meriton: kian honoron kaj distingon oni faris pro tio al Mordeĥaj [15]? tio estas io nekompareble bela kaj la plej alta distingo, kiun iam ricevis ia anaso [16]. VD:ordeno3, premio
beloruse:
адрозьненьне
ĉeĥe:
distinkce, odlišení, rozeznání, uznání
ĉine:
1. 差別 [chābié], 异 [yì]
france:
1. distinction (acte) 2. distinction (récompense)
germane:
1. Unterscheidung, Unterschied, Ausdifferenzierung 2. Auszeichnung
hebree:
הבחנה, ציון לשבח
hispane:
distinciónr
japane:
区別 [くべつ], 判別 [はんべつ], 識別 [しきべつ]
pole:
1. odróżnienie, rozróżnienie, rozgraniczenie, rozeznanie, wyodrębnienie 2. odznaczenie, dystynkcja
ruse:
1. различие, отличие 2. отличие (награда)
slovake:
odlíšenie, uznanie
ukraine:
відмінність, розходження, відзнака

distinga

1.
Distingiga: plata nazo kaj grasa dorso estis ĝiaj ĝeneralaj distingaj signoj [17]; distinga principo [18]; la preparado konsistas el du distingaj laboroj: la amasigo de la paroladmaterialo, unue, kaj la forma ordigo de tiu materialo poste. Ret ; traktitaj estas ankaŭ kromakcentoj, distingaj paŭzetoj […] kaj elparolo de ne-esperantaj vortoj [19]. VD:diferenca, diversa1, malsama
2.
Distingiĝanta per eminenta socia pozicio; eleganta kaj sindetenema, kiel konvenas al tiaj personoj: aristokrata domo […] en unu el la mallaŭtaj, distingaj kvartaloj VojaĝImp ; li estis el distinga deveno: lia patro estis bankiero aŭ io tia [20]; kial vi ne fumas pipon, Inspektoro?, tio donas distingecon [21]. VD:nobla
beloruse:
1. адметны, асаблівы 2. выбітны
ĉeĥe:
distinkční, odlišovací, rozlišovací
france:
2. distingué (noble) ~eco: distinction (noblesse).
germane:
1. heraushebend, unterscheidend 2. vornehm
hebree:
מובחן
japane:
他との区別を示す [たとのくべつをしめす], 特有の [とくゆうの], 示差的な [しめさてきな]
pole:
1. odróżnialny, rozróżnialny, rozgraniczalny, wyodrębnialny, rozpoznawalny 2. dystyngowany, doborowy, wybitny
ruse:
1. отличительный 2. видный, выдающийся
slovake:
ušľachtilý, vyberaný
ukraine:
відмітний, характерний, специфічний

distingebla

Kiu sufiĉe netas, sufiĉe kontrastas kun ĉirkaŭaĵo, por ke oni ĝin distingu: la luno ekleviĝis, kaj iliaj vizaĝoj estis distingeblaj KPr ; siblanta apenaŭ distingebla voĉo ChL ; la blankete-grizaj piramidoj estis distingeblaj kiel siluetoj en la klara aero en la flanko de la dezerto [22]. VD:komprenebla, videbla
beloruse:
адметны, заўважны
ĉine:
可区别 [kěqūbié]
france:
distinct, distinguable
germane:
unterscheidbar, erkennbar ~ebla voĉo: verständliche Stimme.
japane:
見分けられる [みわけられる], 識別できる [しきべつできる]
pole:
wyraźny, rozróżnialny, znaczny

distingigi

Konigi ion aŭ iun kiel diferencan de alia aŭ eminentan inter la aliaj: lia ĉapo distingigis lin inter ĉiuj liaj kamaradoj; inter ĉiuj ĉi eblaj enhavoj troviĝas trajtoj kiuj kunligas pli firme parton el ili kaj kiuj distingigas ilin de la aliaj [23]; [lin] distingigas atenta realisma observokapablo EeP ; kiel nomiĝas speciala signo metita sur io kaj servanta por rekonigi kaj distingigi ĝin [24]? VD:apartigi, diferencigi, karakterizi, kontrastigi, marki, signi
23. I. Lapenna: Retoriko, Ĉap. 13ª.
24. William Auld: Paŝoj al plena posedo, Leciono 16ª.
beloruse:
адрозьніваць, вылучаць
ĉine:
加标志 [jiābiāozhì]
france:
distinguer (caractériser), caractériser
germane:
auszeichnen auszeichnen
hebree:
להבחין
japane:
目立たせる [めだたせる], 区別する [くべつする]
pole:
odznaczać, wyróżniać
ruse:
отличать, выделять

distingiĝi

1.
Sin montri diferenca de aliaj: la esenco de ĉiuj religioj estas la sama, kaj ili distingiĝas unu de alia nur per legendoj kaj moroj [25].
2.
Sin montri diferenca de alia per ia supereco, merito; esti supera, eminenta: en la ĉambro staris multe da belaj mebloj, inter kiuj distingiĝis […] tre eleganta kaj multekosta fortepiano Marta ; [tiu] kreskaĵo […] distingiĝas per kreskado tiel rapida, ke en la daŭro de tri ĝis kvar monatoj ĝi atingas la altecon de 2 metroj FK ; perfekta kavaliro, kun la plej bonegaj distingiĝoj Hamlet . VD:brili, kontrasti, elreliefigi.
3.
Sin montri klare kaj precize: originala mantelo kun punca kapuĉo, akre distingiĝanta ĉe la profunda nigreco de la haroj kaj malheleco de la vizaĝo Marta .
25. L. L. Zamenhof: Homaranismo, Dogmoj de Hilelismo
beloruse:
адрозьнівацца, вылучацца
ĉine:
有一个特点 [yǒuyīgètèdiǎn], 不同于 [bùtóngyú]
france:
1. se distinguer (se différencier) 2. se distinguer (s'illustrer), se signaler (se distinguer), s'illustrer (se distinguer) 3. se distinguer (apparaître), apparaître
germane:
1. sich unterscheiden 2. sich auszeichnen 3. sich abzeichnen
hebree:
להצטיין
japane:
目立つ [めだつ], 抜きんでる [ぬきんでる], 他と違う [たとちがう]
pole:
1. odznaczać się, wyróżniać się 2. odznaczać się, wyróżniać się, wybijać się 3. odznaczać się, wyróżniać się, odcinać się
ruse:
1. отличаться 2. отличаться 3. различаться
ukraine:
відрізнятися, розрізнятися

distingiga

Klare, nete diferenciganta; kiu precize karakterizas: la distingiga eco de bona komedio estas, ke ĝi ridigas; se oni volas uzi ĉi tian vorton en ĝia logika signifo, oni eble elparolu kun distingiga kromakcento je la prefikso ‚re‘ [26].
beloruse:
адметны, асаблівы, характэрны
ĉine:
特制五鞭酒 [tèzhìwǔbiānjiǔ], 持种 [chízhǒng]
france:
distinctif
germane:
besonders
pole:
odróżnialny, rozróżnialny, rozgraniczalny, wyodrębnialny, rozpoznawalny
ruse:
отличительный, отличающий

distingiĝa

1.
Sin montranta diferenca de ceteraj: numeraj adresoj kaj ret-identigiloj nepre estu asignitaj laŭ distingiĝa kaj konsekvenca maniero [27].
2.
Sin montranta supera, eminenta, bonega: la dua distingiĝa eco de lingvo arta estas ĝia perfekteco EE . VD:elstara, reliefa, malvulgara.
beloruse:
адметны
france:
1. distinctif
japane:
目立った [めだった], 抜きんでた [ぬきんでた], 他と違う [たとちがう]
pole:
1. odróżniający się, odcinający się 2. odznaczający się, wyróżniający się, odcinający się
ruse:
1. отличающийся 2. отличный

distinginda

Meritanta pro ia supereco, ke oni distingu lin: mia amato estas […] distinginda inter dekmilo [28]; mi vizitis la plej distingindajn domojn [29]; vigla societo, distinginda societo lin ĉirkaŭis [30].
beloruse:
выдатны, выдатлівы
ĉeĥe:
vynikající, význačný
france:
éminent, distingué (éminent)
germane:
vornehm, vorzüglich, wichtig
japane:
ひいでた, 優れた [すぐれた]
pole:
zasługujący na wyróżnienie, doborowy
ruse:
видный, выдающийся
slovake:
význačný

distingilo

Signo, per kiu oni povas distingi: vidinte ŝafon kaj aŭdinte ĝian blekadon, la homo retenis precize la blekadon kiel la plej karakterizan distingilon Ret ; la lingvokono estas la sola komuna distingilo de la anoj [31]; dekoraciita de tiom da eŭropaj premioj kiom breĵneva marŝalo ricevis da distingiloj [32]. SIN:diferencigilo, eco, karakterizo, trajtoVD:ordeno3
angle:
identifying feature, signature
beloruse:
адметная рыса
ĉeĥe:
charakteristický znak, poznávací znamení, rozlišovací znak
ĉine:
标识物 [biāozhìwù], 特征 [tèzhēng], 属性 [shǔxìng], 特質 [tèzhì], 榮譽記號 [róngyújìhao], 奖状 [jiǎngzhuàng], 勋章 [xūnzhāng]
france:
caractéristique, signe (distinctif)
germane:
Merkmal, Unterscheidungsmerkmal, Auszeichnung
japane:
目印 [めじるし], 標識 [ひょうしき]
pole:
wyróżnik, odznaczenie, odznaka, znamię (cecha szczególna)
ruse:
отличительный признак, специфический признак
slovake:
poznávacie znamenie, rozlišovací znak
ukraine:
відмітна, специфічна ознака

distingito

Malvulgara, eminenta homo: tio estas la distingitoj el la komunumo, la estroj de la triboj [33]; David kunvenigis en Jerusalemon ĉiujn estrojn de Izrael, […] heroojn, kaj ĉiujn distingitojn [34]. VD:gravulo, elito, kremo
beloruse:
выдатны чалавек
germane:
Ausgezeichneter
japane:
優れた人 [すぐれたじん], 名士 [めいし]
pole:
człowiek dystyngowany, człowiek odznaczony, człowiek wyróżniający się
ruse:
выдающийся человек

nedistingebla

Ne neta, tro malproksima, simila al ĉirkaŭaj aĵoj, tiel ke oni ĝin ne distingas; nebula: lingvo malklara kaj nedistingebla [35]; la skribo ofte aperas tiel pala, tiel nedistingebla, ke oni pensas, ke oni havas antaŭ si malplenan folion [36].
angle:
indistinguishable
beloruse:
нераспазнавальны, няясны
ĉine:
褪了色 [tùnlesè]
france:
indistinct
germane:
unkenntlich, verwaschen
pole:
niepozorny, nieodróżnialny od kogoś/czegoś

administraj notoj