^*kaduk/a ^UV

1.

Malfortika, ruiniĝanta, baldaŭ falonta aŭ pereonta: mi vidas malnovajn, mizerajn, kadukajn kabanojn, kvazaŭ mi troviĝus en provinca urbeto [1]; du vicoj da domoj, ĉe kiuj ĉie pendis malmodernaj kadukaj balkonoj [2]; vi penos faligi lin […] kiel barilon kadukan [3]. kliniĝi, putra, ŝanceliĝi, ŝima, velka

2.

(figure) Baldaŭ finiĝonta, malaperonta, nedaŭra, nefirma: ĉie malnova kaduka neĝo, kaj la vojo estis kotejo [4]; sur la nubo la suno pentris kadukajn ĉielarkajn figurojn [5]; kadukaj esperoj ^B ; homaj intencoj estas kadukaj kompare kun la dekretoj de l' ĉielo ^B ; kadukaj kutimoj [6]; sen mi viaj aferoj – volu min pardoni – estis tre kadukaj [7]. efemera

3.

(iu) Tre maljuna, malforta, malsanema, baldaŭ mortonta: kadukaj maljunuloj [8]; hejme li regalas sin per dolĉaj bonegaj vinoj kaj dorlotas siajn kadukajn membrojn en kusenoj el lanugo [9]; la duona kripligita voĉo […] predikas terure laŭte per la tremanta kaduka korpo [10]; unu el la stratvendistoj, kadukaspekta maljunulo, staranta apud kaduka puŝveturilo, alparolis lin [11]; li faris tion kun pli granda vigleco, ol lia kaduka mieno supozigus ebla [12].

4.

Perdinta sian juran efikon pro transpaso de difinita templimo, senvalidiĝinta: kaduka klaŭzo.

Difekto aŭ videbla signo de kadukeco: la surdeco estas unu el la plej oftaj kadukaĵoj de la maljunuloj.

Stato de iu aŭ io kaduka: mi nepre kondukus vin al Babel, malgraŭ […] la kadukeco de miaj ostoj [13]; Petro […] maljuna, zorgoplena […] ŝajnis al ili ĉi-momente kvazaŭ personigo de kadukeco kaj malforto [14]. agonio, krepusko.

Perdinta siajn mensajn kapablojn pro granda maljuneco; senila.

Stato de kadukega persono; senileco.

(tr)

Igi kaduka, malfortikigi, malvalidigi: laceco ekstreme kadukigis lin, ke liaj okuloj apenaŭ povis vidi [15]; neniu povas sin fortiri de la spirita kadukigo kaj, kiam la infano jam ellernis paroli, ili tuj […] klopodas konfuzi lian klaran vidon [16]; neinda monaĥejestro Danielo […], kadukigita de multaj pekoj, nesufiĉa en ĉiu bona afero [17].

(ntr)

Iĝi kaduka: homoj […] kadukiĝintaj morale kaj mense ^Marta ; ĉu kiam mi kadukiĝis, mi havus ankoraŭ volupton [18]? kvankam nia ekstera homo kadukiĝas, tamen nia interna homo renoviĝas tagon post tago [19]; li rimarkis la konstantan kadukiĝon de la tuta vivo [20]. konsumiĝi, velki.

Maljunulo perdanta siajn korpajn kaj mensajn kapablojn: en iliaj triboj estis neniu kadukulo [21]; [li], kvankam en maljuna aĝo, tute ne estis kadukulo [22]; la traveturanta oficisto volos antaŭ ĉio ĉirkaŭrigardi la kadukulejojn, kiuj estas sub via estreco [23].