^*izol/i ^UV

(tr)

Apartigi de la aliaj, malhelpante ĉiajn komunikojn aŭ rilatojn: izolita domo de leprulo [1]; malriĉa vidvino loĝis en izolita dometo [2]; mi izolis min en mia privata sanktejo kaj […] fordonis min al la mistikaj influoj de superaj potencoj [3]; izolitaj familioj, kiuj renkontante unu alian en la bazaro de Pi-Bailos povis eĉ ne scii, ke ili estas najbaroj en la dezerto [4]; Himal[ajo] izolas Nepalon de Tibeto kaj Ĉinio [5]; kiam venas la suferoj, […] ne [izolitaj] ili venas [6]; oni respektis lian izolecon [7]; la sencon de la mesaĝo ni kaptas laŭ la kunteksto, ne laŭ izolitaj vortoj aŭ frazoj [8].

a)

Ĉesigi ĉian kontakton kun korpoj kondukantaj la elektron: oni devas zorge izoli la kondukilojn; Dielektriko [povas esti] vitro, uzita por izoli lineojn de altaj tensioj, [...] plasto, kiel polivinil-klorido, por izoli elektrajn kablojn [9].

b)

Apartigi korpon for de la ĥemiaj elementoj, kun kiuj ĝi estas kombinita: aluminio estas la plej abunda metalo en la tero, sed Ørsted povis izoli la metalon nur en 1807 [10].

baro, muro

1.

Kiu izolas, malproksimigas de ĉio: li estas […] en izola ĉasdomo de la reĝo [11].

2.

Izolita, troviĝanta en izoleco: sian celon [ili] atingos pli rapide, ol per izola agado [12]; vivi izole, sen amikoj. aŭtonoma

Apartigo, senigo je kontaktoj aŭ rilatoj: „Izolo“ (poemaro de Kaloĉajo) [13]; korpo tie ĉi kaj cerbo ĝuas pacon de l' izolo [14].

Loko, en kiu iu estas izolita: ĉiutage la maristo vizitas la belan vojaĝantinon kaŝitan en la holdo, […] ŝi ne rezistas, ĉar […] iom da amorado rompas la monotonecon de ŝia izolejo [15]; (figure) fine nun estas starigita je lia omaĝo […] monumento, […] fine okazis simbola „forkonduko“ de tiu granda humanisto el la izolejo ĝisnuna [16].

Doktrino laŭ kiu regno plejeble malmulte interagu kun aliaj regnoj, milite, pace, komerce aŭ alimaniere: la ŝoguna registaro konservadis 300-jaran izolismon ene de la longdaŭra feŭdisma socio [17].

1.

Kiun oni izolis aŭ izolis sin; ial troviĝanta aparte de aliaj: malpura li estas: li estu izolita, ekster la tendaro estu lia loĝejo [18]; apenaŭ povas ekzisti homoj ― krom eble loĝantoj en plej izolitaj lokoj [19].

2.

a)

[20] (p.p. punkto x de topologia spaco, rilate al subaro A) Tia, ke ĝi apartenas al A, sed ne estas akumuliĝa rilate al ĝi (alidire: ekzistas ĉirkaŭaĵo de x, kies nura komuna punkto kun A estas x mem): en spaco kun diskreta topologio ĉiu ajn punkto estas izolita rilate al ajna subaro, ĝin enhavanta. akumuliĝaadhera

b)

(p.p. vertico de grafeo) Tia, ke neniu eĝo estas al ĝi incida.

Rim.: Supozeble ankaŭ la pli malpeza sinonimo „izola“, uzata ekster matematiko, tre bone taŭgus ĉi-kuntekste.

Stato de io aŭ iu izola: la profunda arbara izoliteco [21]; ho, kiel mi memoras ĉiun loketon kaj ĝian sanktan profundan izolitecon [22]. forforejo, senhomejo, soleco

Subportilo el izolanta substanco por izoli elektran kondukilon: konduktanto, ekzemple metalo, havas altan konduktivon, kaj izolilo, ekzemple vitro aŭ vakuo, havas malaltan konduktivon [23]; silicio sur izolilo estas teknologio de fabrikado de icoj (ekz. procesoroj) [24].