^*suk/o ^PV

1.

Organika nutra fluaĵo: suko de viando; dolĉa suko aŭ miel-akvo, ĉerpita el la koro de la tiel nomata „milda agavo“ [1]; la tajloro prenis la fromaĝon el la poŝo kaj premis tiel, ke la suko elfluis [2]; en ĉiu herba trunketo estis suko kaj forto [3]; ŝi frotis Elizon per suko de juglando, tiel ke ŝi fariĝis tute mallume bruna [4].

2.

Fluaĵo premita el fruktoj aŭ legmoj kaj uzata en kuirado, precipe kiel trinkaĵo: citronsuko; ĝemu vi, ĉiuj drinkantoj, pri la suko vinbera, kiu estas prenita for de via buŝo [5]; de pli da suko ne malboniĝas la kuko ^Prv ; mosto estas suko, elpremita el ankoraŭ nefermentintaj vinberoj [6].

3.

(figure) Kerna esenco, plejgravaĵo, plej grava parto: tiu libreto enhavus la sukon de la doktrino. medolo.

1.

El suko.

2.

Sukoplena: suke verda folio [7].

3.

(figure) Vive interesa, kaŭzanta kvazaŭ-frandan plezuron: ŝi parolis erare, ĉar neniam ŝi bone ellernis la serban lingvon, per sia speciala suka kaj pitoreska lingvo, en kiu la kazoj neniam estas ĝustaloke [8]. sensuka²pika², spica²

Nektaro: la Muzoj estas flirtemaj abeloj; ... kaptante nur la florsukon de io, baldaŭ ili rapidas al nova [9].

1.

Tute senforta: sensuka (senhuma) tero [10]; sensukiĝis la vinbero [11]. sekiĝi, velki

2.

(figure) Ne donanta la atenditan plezuron, neinteresa, elreviga: la vera, viva sekvoiro post Jesuo retiriĝis favore al la sensuka, distanca kaj dogmisma mispieco [12]; la albumo kiel tuto rezultis iom sensuka kaj grizeta [13]. suka³

Plena je abunda suko: ĉie li trovis sukplenan verdaĵon [14]; akvomelono ... estas melonsimila kaj ĝia sukoriĉa pulpo estas akveca [15].