^*sorb/i ^PV

(tr)

1.

(iu) Enspirante altiri fluaĵon iom post iom en sian buŝon: sorbi krudan ovon; (figure) multe da ĝojo kaj da maldolĉa aflikto ni senkonsidere sorbis el la plena kaliko; (figure) sorbi (avide plenĝue aŭskulti) ies parolojn^Z . ensuĉi.

2.

(io) Iom post iom altiri en si fluaĵon: tiu substanco, sorbita tra la digesta aparato, kaŭzas nenian malutilon; la suno elsorbas la malsekecon.

3.

(figure) Alproprigi al sia spirito, enspiritigi al si: ĉiuj animoj sorbis la murmureton de l' sanktaj vortoj^B ; bele sonas la agoj de l' prapatroj, kiam ilin junulo sorbas kun la ton' de harpo^Z ; tiaj studoj estas malfacile alproprigataj kaj sorbataj de tro junaj infanoj.

Ne konfuzu kun: absorbi.

Kiu sorbas, enlogas en sin: la sorba papero sorbas la inkon.

(tr)

Tute malrapide sorbi.

(tr)

Kaŭzi sorbon; impregni: spongo sorbigita de akvo.

(ntr)

1.

Esti tute penetrita de iu fluaĵo.

2.

(pri fluaĵo) Esti elĉerpita de io.

(tr)

(figure) Malaperigi en si: Esperanto devas konstante ensorbi novajn sukojn^Z ; tiujn ideojn li ensorbis en la patra hejmo; lia impresema intelekto kaj varma koro ensorbadis ĉiujn gravajn problemojn de l' aktuala tempo; li ne povis fari, ke la neekzercitaj organoj de komprenado ensorbu en sin tion, kion oni enŝutas en ilin^Z ; post longa luktado la trusto sukcesis ensorbi ĉi tiujn potencajn kompaniojn; la ĉeestantoj disiĝis kaj baldaŭ ensorbiĝis en la amaso da veturiloj; tiu penso tute okupis la maljunulon kaj ensorbis ĉiujn aliajn dezirojn kaj esperojn^B .

(ntr)

Tre malrapide elguteti el ia materio, ŝvitiĝi: la akvo trasorbiĝadis el la alta musko^Z .