^*fier/a ^UV

1.

Konscia pri siaj meritoj: modesta, sed nobla, fiera homo; kun fiera kuraĝo; ili estos fieraj pri tiu nomo de utopiistoj [1]; vi rajtas esti fiera pri tia filo; mieno fiera al ludo mizera (ŝajnigi sin kontenta pri tio, kion oni ne povas eviti); ^PrV ; (figure) fiera kavalira kastelo [2].

2.

Malhumila, tro sin ŝatanta, aroganta: humila kun la superuloj, kaj fiera kun la subuloj; ŝi estis bela virino, sed fiera kaj malmodesta [3]; mi rompos vian fieran obstinecon [4]; [li] fiere rigardas de supre la aliajn [5]; la riĉiĝo tiel fierigis lin, ke li ne plu min salutas. fanfaroni, malmodesta, memfida, vanta

(ntr)

Esti fiera: li fieras pro sia forteco; en feliĉo ne fieru en malfeliĉo esperu ^PrV ; kiu riĉiĝas, tiu fieriĝas ^PrV . mi havas nenion, pri kio fieri [6]; Irlando fieras pri sia reputacio [7]; mi tute ne fieras pri la nekonsekvencaj kaj hipokritaj […] politikistoj en miaj nunaj patrolandoj [8]; la manksa popolo estas aparta komunumo kun apartaj valoroj kaj kulturo, pri kiuj ili fieras [9]. fanfaroni, paradi.

1.

Fieraĵo: tiuj herooj [estas] la fiero (fierindaĵo, gloraĵo) de Italujo [10]. li, ŝia tuta fiero sur la tero [11].

2.

Fiereco: [li] parolas arogante kontraŭ piulo, kun fiero kaj malestimo [12]; plena de fiero [13]; la envio kaj fiero kreskis kvazaŭ malbonaj herboj en ŝia koro [14].

Tio, pro kio oni estas fiera: ne parolu plu fieraĵon [15]; estus pli bone por mi morti, ol se iu vantigus mian fieraĵon [16].

Eco de fierulo: kun ĝojo kaj fiereco mi konstatas, ke vi ĉiam montris al mi konfidon [17]; antaŭ la pereo iras fiereco [18]; malaltigi ies fierecon sento.

Tia, ke pri ĝi oni povas fieri: fierindaĵo de la mondo, ĝojo de ĉiuj generacioj [19]; estigi la patrujon sekura, prospera kaj fierinda [20]; prifierinda estas la progreso en universitatoj kaj sciencaj esploroj [21]; la persa lingvo […] estas ega fierindaĵo kaj firma fundamento de la nuntempa irana identeco [22]. gloro, honoro.

Homo fiera: fieruloj tre forte min mokas [23]; fierulo kaŭzas malpacojn [24]; fenikopteroj, belaj rozkoloraj dupiedaj fieruloj [25]. pavo ²

Modesta¹, humila [li estas] tre afabla kaj malfiera homo, kiu tre atente aŭskultis [26]; por sia propra feliĉo tiu, kiu komprenis ĉi tiun trankvilon, estu kapabla kaj sincera, […] malfiera, […] saĝa, modesta [27]; al la nobla fieregeco de la stoikano respondas la kristana malfiereco [28].

Malalte taksi sin aŭ siajn farojn, eventuale honti: kiel Esperantistoj ni estas idealistoj, pri tio ni nek fieru nek malfieru [29]; malvenko de nia lingvo […] ĉe la Ligo de Nacioj eble [estas] la plej grava fiasko, pri kiu ni povas malfieri [30].

Fiero pri si mem, pri siaj faroj, pri sia valoro: li restis sola; sen edzino, sed kun flegata memfiero [31]. memamo, memestimo

Tro alte taksanta sin aŭ siajn farojn, vanta², aroganta¹: lia poezio estas satiro pri lia samtempa socio, precipe pri la nobelaro trofiera kaj alkroĉita al privilegioj [32].

Rim.: Mi konsideras kunskribadon de adverbo kun adjektivo: "trofiera" anstataŭ regulan skribadon: "tro fiera", evitinda. [W.Diestel]