^*glor/i ^UV

(tr)

Honori iun donante al li grandan famecon, konigante ĉien lian indecon, publikigante sian admiron; laŭdegi: mi gloris la Eternulon, la Dion de mia sinjoro Abraham [1]; gloru la forton de Dio [2]! atletoj fakte estas […] gloritaj ikonoj de individuismo [3]; mi ĝojus, se min glorus la popolo ^Ifigenio ; gloru la noblan hegemonon ^MkM ! honori, laŭdi, ovacii

Malmodeste laŭdi sin mem: kiu nenion valoras, plej multe sin gloras ^PrV kiu mem sin gloras, malbone odoras ^PrV . fanfaroni, fieri, vanta.

1.

Famobrilo; admiro de la plejmulto por ies merito, talento, genio: ni konstruu al ni urbon, kaj turon, kies supro atingos la ĉielon, kaj ni akiru al ni gloron, antaŭ ol ni disiĝos [4]; ili turniĝis al la dezerto, kaj jen la gloro de la Eternulo aperis en nubo [5]; pro la gloro de Allah, kies nomo estas benita ^FK ; ĉu vin tiklas gloro kaj honoro [6]? la societo […] invitas parolantojn kun nacia aŭ internacia gloro ^FK ; en la komenco de la jaro 1887 […] Volapük havis en la tuta mondo grandegan gloron kaj rapidege progresadis ^FK ; oni ne pagas per gloro al sia tajloro ^PrV bona gloro pli valoras ol oro ^PrV .

2.

Gloriga persono aŭ afero; fierindaĵo: longe, ho, restu vi gloro de la naci', sur reĝa seĝ' ^FK ! Li estas via gloro, kaj Li estas via Dio, kiu faris por vi tiujn grandajn kaj timindajn aferojn [7]. espero³, ĝojo².

1.

Posedanta gloron: David agis pli prudente ol ĉiuj servantoj de Saul, kaj lia nomo fariĝis tre glora [8]; la religio inspiris grandan parton de la kultura trezoro de la homaro: glorajn majstroverkojn de arto, muziko kaj literaturo [9]; „milito“ ― vorto mita kaj magia, glora por la patriotoj [10]; kelkaj el la plej gloraj kaj famaj brazilaj poetoj, kiuj meritas esti konataj [11]. fama, prestiĝa.

2.

Donanta gloron, gloriga: kun la soldatoj li celebris mesojn kaj preĝis por ilia glora venko [12]; malgraŭ kompleta malvenko [ili] konsideras la tagon sankta kaj glora [13]; kvin gloraj jaroj [14]; finiĝis la plej glora epizodo en la historio de nia Serenega Respubliko [15].

Laŭ glora maniero: li glore venkis [16]; ne glore estas serĉi sian gloron [17]; la urbo Ĝenevo […] multajn fojojn glore enskribis sian nomon en la historion de […] internaciaj aferoj [18].

1.

(io) Esti la kaŭzo de la granda fameco, ĉiekonateco de iu aŭ io: vi plenumos verkon, kiu glorigados vian nomon, ĝis estingiĝos la suno [19].

2.

(iu) Instigi gloradon al: ili same volis glorigi entuziasmulojn, kiuj aperas en ĉiuj tempoj kaj sub ĉiuj reĝimoj [20]; registaroj tute senhonte glorigas sin [21].

(tr)

Misfamigi; diskonigi la malbonan famon de iu aŭ de io: malglori friponon.

Malbonfamo, malŝato de la plejmulto por ies morala aŭ intelekta valoro: akiri, meriti malgloron; en ĉio ni aprobigu nin, kiel servantoj de Dio […] per gloro kaj malgloro, per malbonfamo kaj bonfamo […] [22].

Havanta malgloron: la dramo de Nobel prezentas imponan dramigon de la tordado de doktrinoj en tiu malglora periodo de la „kristana“ Eŭropo [23].

Esti kaŭzo de malbonfamo por iu: kriante post la sangoverŝado „Allahu Akbar“ (pli malpli „Gloras dio“), ili pleje malglorigis sian dion [24].

Donanta malgloron.