^*enu/i ^PV

(x)

Malplezuri pro senintereso aŭ neokupiteco: la tempo pasas tiel malrapide, mi enuas [1]; la malliberulo gratis sur la muro versojn […], mi pensas, ke li enuis, mi estis bonveninta gasto [2]; [demandinte], ĉu ili tiom enuis, kiom mi ĉe tiu legado, ĉiuj sinceruloj konfesis al mi, ke la libro falas el iliaj manoj [3]; ĉar li enuis nenion laborante, ideo naskiĝis en lia cerbo [4]; „ha, ĉu vi du neniam enuas la ŝakludon?“ ŝi diris konversacie [5]. tediĝilangvori, oscedi

Rim.: PIV2 rigardas transitivan uzon de enui evitinda, sed ĝi estas literature trovebla, kiel atestas supra ekzemplo. [ĵv]

Esprimanta aŭ kaŭzanta enuadon: mi iom amas en enua tempo tralegi iom amuzan [6]; la princo oscedis kaj ĉirkaŭrigard[is] per enuaj okuloj (montrantaj enuon) [7]; ĉio estas tiel unutona kaj enua, ke oni kelkafoje preskaŭ povus pendigi sin [8]; la malgrandaj lipharoj ombris la maldikajn lipojn, iom ironiajn, iom enuajn [9]; en lingvo natura li atingos tion ĉi nur post tutaj jaroj da malfacila kaj enua laborado (enuiga) ^EE ; scienco havas semon enuan, sed frukton bonĝuan ^PrV . egala^1.a, griza³, indiferenta¹, monotona¹, teda

Stato de enuanto: timo […] por unu momento liberigis min de la enuo [10]; vivi en […] letargio de enuo [11]; per siaj enuplenaj okuloj Pilato rigardis for, kun grimaco de abomeno kontemplante la parton de la urbo kuŝantan ĉe liaj piedoj [12]; terura malamiko atendis la junulinon: ĝi estis la enuo [13]; sekaj kaj monotonaj sonoj […] la ĉambrojn de la lernejoj plenigas per enuo ^Marta ; la fratino kaŭze de enuo kaj de malboneco malpacas kun la tuta familio ^Marta ; la brando estis al li nur rimedo forigi la enuon [14]; oni petas min dispeli la enuon de senokupaj horoj per rakonto el mia vivo [15]; damne, kia enuo [16]! kiu amas ĝuon, amu ankaŭ enuon ^PrV . apatio, farniento, indiferenteco, langvoro, melankolio, nenifaro, spleno, tedo

Kaŭzanta enuon: enuiga viro, libro, teatraĵo; sono, tiel monotona, tiel terure enuiga [17]; tiuj samaj solecaj promenadoj, kiuj estas nun tiel ĝuoplenaj por mi, tiam estis al mi sengustaj kaj enuigaj [18].

(tr)

Kaŭzi enuon, tedi: sencel[a…] vagado baldaŭ lacigas kaj enuigas [19]; la diservon […] enuigis lin [20]; unuj enuigas lin [dum] li enuigas la aliajn [21]; viaj kristanaj virtoj enuigus min […] en unu tago [22]; mi tenos ŝin tiel longe, ĝis ŝi enuigos min [23]; la homoj aranĝas ĉion tiel diable stulte, kvazaŭ nur por enuigi kaj turmenti sin [24]; la disputoj pri la administrado de la bieno ĉiam enuigis lin [25]. frustri, malamuzi, malkomfortigi, naŭzi²