^*sak/o ^UV

1.

Mola ujo el tolo, ledo, papero aŭ cetera materialo kun malfermaĵo ĉe la supro, por enteni iajn aĵojn, precipe objektojn ŝuteblajn (grenon, terpomojn, karbojn, sukeron, sablon, poŝtaĵojn ktp): Jozef ordonis plenigi iliajn sakojn per greno [1]; jen estas sako da terpomoj [2]; sur siajn azenojn [ili metis] malnovajn disŝiritajn kaj flikitajn vinsakojn [3]; antaŭtukon [li] prenis sur la dorson, kiel paksakon [4]; ĉiu sako (da poŝtaĵoj) estas fermita per ŝnuro, kiun oni povas kuntiri [5]; leterportisto terurita metas la ĵurnalon kaj la leterojn en la letersakon pendantan ĉe lia flanko [6]; li portis sur si en sia turistsako sian tutan posedaĵon [7]; kadavrosako [8]; la libiano malfermis la vojaĝsakon, kiu staris sub la antaŭa seĝo [9]; li estis ekipita per dorsosako kaj sako por kaptiloj [10]; ŝi prenis tabakosakon el sia poŝo kaj proponis ĝin al Emèric, tre afable [11]; kiel paŝtistknabo li havis por sia manĝosako kvaronon de haringo, kelkajn terpomojn, paron da nigraj panpecoj [12]; etaj aparatoj plej ofte estas ĵetitaj en rubsakon kaj atingas la rubfornon [13]; ni promenadis ĉirkaŭbrakumitaj kun rubaĵsako enmane [14]; se sako tro pleniĝas, ĝi baldaŭ disŝiriĝas ^PrV . poŝo

2.

(figure) Monujo: fiera pri sia monsako [15]; kiam sako mizeras, amo malaperas ^PrV ; vortoj sakon ne plenigas ^PrV ; edziĝo pro amo flamanta al sako sonanta ^PrV . kaso, monkesto, poŝo²

3.

taŝo

Maldelikata pentovesto (el kruda kaprohara ŝtofo, kian oni antikve uzis por fari sakojn¹): vi deprenis de mi mian sakaĵon kaj zonis min per ĝojo^Z .

Sako por porti aĉetaĵojn: eliris malgrasa virineto kun ladbotelo kaj aĉetsako en la manoj [16];

Sako en kiu oni kolektas mondonacojn: mi ĉiam esperis, ke ankaŭ la malriĉuloj venos al la meso, enrigardante la almozosakon mi rimarkas, ke nur ili venadas [17].

Blovilo (de forĝisto, sakfluto): ardon […] trovinte, li komencis disblovi la fajron […] per forĝista blovsako [18]; (figure) mi traktus la duelinviton de tiuj ventsakoj (kapriculoj, sentaŭguloj) kun malestimo [19].

Remburita kovrilo por endormo, kun unu nefermita ekstremo, uzata kiel porvojaĝa litaĵo: ni ja kunportis dormosakojn [20].

Sako pendanta ĉe la dorso de la portanto, tenata per transŝultraj rimenoj; tornistro: soldatoj marŝadis kun plenplena peza dorsosako [21]; „la dorsosako de Panjo Rut'“ (novelara titolo) [22].

Longa sako (pliĝuste, taŝo) fermita ĉe ambaŭ ekstremaĵoj, kun malfermo en la mezo: la biciklo impresis min pleje […] pro la tol-dusako triangula, eluzita kaj pendanta sur la supra bicikloframo [23];

(tr)

Enmeti en sakon: ili ensakigus oron en la tornistrojn kaj suprenirus al Medranhos [24].

(tr)

Eligi el sako: li elsakigis la faldeblajn pluvbluzojn [25].

Sako el felo, ordinare destinita al enteno de fluaĵo, provizita per verŝobeko: konsumiĝis la akvo de la felsako [26].

Kusentego: ĉiuj kunportis donacojn, […] venis koltukoj, molaj lanaj ŝtrumpoj, bela kusensako [27]; iu maljunulino kun kusensako surkape kriis, insultis kaj la estron de la kooperativo nomis groŝoskrapulo [28].

Ina galanteriaĵo, malgranda taŝo mane aŭ ŝultre portebla por kunhavi ekstere diversajn utilaĵojn, kiaj tukoj, okulvitroj, ŝminko, skribiloj...: Margarita ŝovis sian manon en la mansakon, kien antaŭ la ekkrio ŝi metis la skatoleton, kaj konvinkiĝis ke plu ĝi estas tie [29]. retikulo²

Sako entenanta nutraĵon por ĉevalo, kiun oni pendigas je ĝia muzelo: tie [la poneoj] staris ... vaporante kaj maĉante en siaj muzelsakoj [30].

Granda sako plenigita per pajlo, sur kiu oni dormas; pajlolito: en la litbenko estis nek matraco nek pajlosako, nek kuseno [31].

1.

Reta sako fiksita ĉe stango por kapti fiŝojn, insektoj ks; retkaptilo: Johano prenis profundan retsakon, fiksitan al stangeto, kaj per ĝi kaptis la vagantajn kankrojn [32]. naso

2.

Malpeza sako el reta materialo, uzebla por kunporti aĉetaĵojn: ŝi metis retsakon da pomoj sur lian liton [33].