¹normal/a ^PV

1.

Ordinara, antaŭvidebla, kutima: normala temperaturo, vivmaniero; oni ne sentas la normalan premon de la atmosfero ^LGA ; dank’ al Dio, ke normalaj cirkonstancoj revenas […] kiel antaŭ la krizo ^InfanTorent2 ; ili ĝemis kaj faris tiajn ekstazajn mienojn, kvazaŭ ili estus en ne tute normala stato [1]; troigoj kaj fantazioj estis ja tuj rekoneblaj de ĉiu normala homo ^HsT ; ili estas nudistoj, sed cetere ili ŝajnas normalaj ^InfanTorent2 ; kontraŭ la normalan fluon ^Ret ; artaj provoj haltigi tiun normalan ekonomian kaj socian evoluprocezon per rimedoj aŭtarkiaj, fiaskis ^Ret ; mi simple donis al la vorto signetojn de citado, por montri, ke la vorto estas ne normala [2]; la meza normala plenkreskulo posedas inter 35 000 kaj 70 000 vortojn ^Ret ; li atentigis min pri la „frenezaĵoj“ […], kiujn normala cerbo ne eltenas ^VaK . norma²

2.

(evitinde)

a)

[3]orta

b)

^PIV2 invarianta

Rim.: Ĉi tiu termino devenas etimologie de la latina „norma“, kiu signifas „ortilo“. En Esperanto, kiel en multaj modernaj lingvoj, la senca rilato inter la matematikaj sencoj de ĉi tiu termino kaj la komunuza tute perdiĝis.

1.

Normala situacio, aferstato, funkciado: mi alvenis sen ajna incidento kaj jam sidas en normalo [4]; la normalo ja estas prunti vortojn pro la bezono nomi aĵojn kaj konceptojn novajn [5].

2.

[6](evitinde) ortanto

Iu normala, ne rimarkeble devianta de la averaĝo, koncerne aspekton, talenton, konduton ktp: lia vireco streĉiĝis maksimume, kaj la dikeco, duobla ol ĉe normalulo, ĉi-foje eĉ pli impresis [7]; ĉu en 2012 ankoraŭ estas racie pagi pension al politikistoj alie ol al normaluloj [8]; mi jam timis, ke ili rigardas min […] nenormalulo [9]; normaluloj sen perfekta kono de la angla ne devos malesperi [10]. frenezulo, marĝenulo, strangulo, talentuloaveraĝulo, kutimulo, mediokrulo, rutinulo, simplulo