^*koket/a

1.

(iu) Penanta plaĉi, precipe al personoj de alia sekso, per elegantaj vestoj kaj logaj manieroj; ornamama kaj flirtema: forirante kun koketa klineto de la kapo [1]; sur ŝia vizaĝo transkuris dum unu minuto milo da koketaj, mokaj kaj malestimaj ridetoj ^Marta ; ho, ho! interrompis la virino duone kun rido, duone kun koketa indigno ^Marta ; ŝi ridetis, ĵetinte iom koketan rigardon al Serebrovskij ^Metrop ; ŝi tiel koketeme ridetis al ĉi tiu oficistaĉo ^Metrop ! vi dancas, vi saltas […] kaj vi ŝajnigas vin kokete naivaj [2]; per ĉarmaj kaj koketaj manovroj ŝi havigis la permeson [3]; ĉio pro la malbenita koketeco: ŝi aŭdis, ke la poŝtestro estas ĉi tie, kaj jen ŝi komencas afektadi antaŭ la spegulo [4]. ĉarma, galanta, pimpa, plaĉema, ŝika, tualetema

2.

(io) Rimarkinda pro loga eleganteco: koketa konstruaĵo el silko kaj el puntoj [5]; super la kandeloj sur la skribotablo estis koketaj ŝirmiloj [6]; dujaraj knabinoj Viktoria kaj Joana, vestitaj en egalaj koketaj robetoj [7]; Sin kaŝas ĉi tie en reva kviet’ // la urbo de Vela, koketa urbet’ [8]. bonstila, eleganta, gemuta, komforta, luksa, plaĉa, ŝika

(x)

Peni plaĉi, precipe al eventuala seksaj kunuloj, per sia eksteraĵo kaj konduto: mi koketis tro multe kun la junaj sinjoroj, ne vere [9]? la filinoj de Cion fieriĝis, kaj iras […] kaj koketas, kaj tintas per ĉenetoj sur la piedoj [10]; la pastrino komencis koketi la Harrananon [11]; tio ĉi estas vantemeco de lia flanko, la amata peko de ĉiuj artistoj, kiuj koketas kun si pri sia verko [12]; ŝi nur koketis kun li por varbi alian rekruton por la Esperanta armeo [13]; nenio estus en tiu ĉi kazo stranga, se reklamon ne akompanus koketado kun legantoj [14]. amindumi, flirti²

Tiu, kiu koketas: por kio ami tian koketulon [15]? en la domo de Sotenville oni neniam vidis koketulinon [16].

dando.