²abrupt/a ^JED

1.

Subita, senprepara, akre surpriza: tuj post la trapaso de arbaro sekvas abrupta pejzaĝ-ŝanĝo, kvazaŭ oni trafus en alian kontinenton [1]; la ruĝa koloro ĉe ŝiaj lipoj finiĝas per abrupta linio laŭ la interna rando [2]; la sensacia disvastiĝo kaj abrupta pereo de Volapük [3]; abrupta malaltiĝo de la kvalita nivelo [4]; abruptaj malsupreniĝoj al basa gamo [5]; nenio akra en ŝi, nenio iam ajn abrupta, nur tiu agrabla, glata harmonieco de la voĉo, de la movoj [6]; la turno estas tiel abrupta, ke Karlo ektremas, ĉar la radoj kontuziĝas al la trotuarrando, ĉe kiu li sidas [7]. kontrasta, kruta, spontanea

2.

Kvazaŭ fortranĉita, ŝirita; malagrable malmilda; bruska: [li ekparolis] per rapida abrupta (stakata) voĉo [8]; kun tre abrupta ĝisrevido li forlasis Lizabetan [9]; aŭdiĝas abrupta virina rido ^Metrop ; abrupta morto [10]; necesos abruptaj, drastaj kaj dolorigaj ŝanĝoj, kiuj parte estos arbitraj [11]; malaperi per ia abrupta, singulta fino [12]. drasta, malkohera, malkontinua

En abrupta maniero, subite: ne pensu malbone pri ni pro tio, ke ni tiel abrupte forlasas vin [13]; hontu! li diris abrupte [14]; [li] abrupte silentiĝis, frapita de la aspekto de Johano [15].

(ntr)

Malmilde, subite aperi, trafi, esprimi: „mi ne edziĝos al ŝi!“ abruptis malkaŝe mia frato [16].

Subiteco, malmildeco: mi neniel povas kompreni la abruptecon de lia amo [17].

Iompostioma, milda: ŝoseo deklivanta malabrupte ĝis […] rivero [18]. grada