ŝlos/i

^*ŝlosi ↝

(tr)

1. ↝: Fermi per seruro: ŝlosu vian pordon post vi^Z; la pordo estis nur fermita senŝlose^Z. rigli.
2.: (figure) Malhelpi eliron de iu aŭ elmontriĝon de io: alta ordono ŝlosas mian buŝon^Z; pensoj ŝlositaj en la brusto^Z; ili perdis la vojon kaj la dezerto ilin ŝlosis^Z.

angle:: lock
beloruse:: зачыняць, замыкаць
bulgare:: заключвам
ĉeĥe:: zamknout
france:: fermer, renfermer 1. fermer à clef
germane:: einsperren, einschließen 1. abschließen
hebree:: לנעול \נעל\
hispane:: 1. cerrar con llave
hungare:: bezár
indonezie:: kunci mengunci
itale:: 1. chiudere a chiave, serrare (chiudere a chiave) 2. chiudere (fig.), serrare (chiudere - fig.)
nederlande:: sluiten, op slot doen
portugale:: fechar (com chave), trancar
ruse:: запирать, запереть
slovake:: zamknúť

1.: Metala peco, laŭcele tranĉita, servanta por fermi kaj malfermi seruron.
2.: (figure) Tio, kio ebligas komprenon pri problemo; enkondukilo al ia studo: trovi la ŝlosilon de enigmo; tiu vortareto prezentas oportunan plenan ŝlosilon por la letero^Z.
3. ↝: ^KompLeks Simpla aŭ struktura datumo (indico aŭ rikorda kampo) identiganta rikordon aŭ indikanta ties situon. studo: ĉefŝlosilo; kromŝlosilo. konigiloetikedo

1. L. L. Zamenhof: Fundamento de Esperanto, Universala Vortaro, ŝlos'il'

(tr)

: Per seruro kaj ŝlosilo aŭ simila rimedo enfermi en iu loko: la pastro enŝlosu la infektiton por sep tagoj [2].

2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Levidoj 13:5

(tr)

3. C. Piron: Tien, 1997