^*polv/o

Eretoj de solida materialo sufiĉe malpezaj por ŝvebi en gaso, aparte en aero: viŝi la polvon de l' planko [1]; disfali en polvon [2]; vi estas polvo kaj refariĝos polvo [3]; ĵeti polvon en la okulojn ^PrV ; (figure: mirblindigi, iluzii, vd blufi, sablo). liaj malamikoj leku polvon [4]; la mebloj estis kovritaj de polvo [5]; tus! tus! la purigisto ne faru (flugigu) tiom da polvo [6]! pulvo, pulvoro.

1.

El polvo: densaj polvaj nuboj [7]; leviĝis polva nebulo [8]; sub maldensa polvaĵo de neĝo [9].

2.

Polvoplena: paperoj en multaj apartaj amasoj plenigadis la polvajn ŝrankojn, bretojn kaj tablojn ^BdV ; kiam radio de la suno tra truo en la pordo falas en polvan ĉambron, ni vidas, ke tie moviĝas lumanta kolono da polvo [10]; (figure) viaj memorigoj estas sentencoj polvaj [11].

Unuopa ero de polvo: eĉ unu polveron vi ne trovos sur lia vesto [12]; teda sento […], kvazaŭ en la okulo estus polvero ^FK ; la komencaj polveroj de la mondo [13]; kiel polvero sur pesiltaso [14].

(tr)

Disbati, disfroti ion ĝis ĝi estas polvo: rompita, neniigita, polvigita ^FK ; ĝi bombadis moskeojn, lernejojn, hospitalojn […], polvigis centojn da loĝejoj, civilaj strukturoj, tutaj kvartaloj [15]. frakasi, pecetigi, pisti.

(ntr)

(figure) Diseriĝi, disfali, neniiĝi: ŝvebas super niaj kapoj […] milito, en kies unua tago ĉiuj dokumente garantiitaj princaj aliancoj dispolviĝos [16]; Mia bela revo pri la libereco polviĝis [17].

(tr)

Senigi ion je polvo, purige: li kliniĝis ĝis la tero kaj demandis la maljunan virinon, ĉu li eble senpolvigu al ŝi la ŝuojn [18].

^HejmVort

Ŝovelilo, kun longa aŭ mallonga tenilo, por forporti polvon kaj aliajn balaaĵojn post balaado.