^*pist/i

(tr)

Dispecetigi aŭ pulvorigi per batado, froto kaj premo: pisti pipron, salon, griaĵon; li senĉese pesis kaj pistis, murmuretante preĝon [1]; se vi pistos malsaĝulon en pistujo inter griaĵo, lia malsaĝeco de li ne apartiĝos [2]. lia edzino pistis per ŝtono tritikon por plata kuko [3]; la pastraron […] li volis dispisti (subpremi) kaj fari ĝin sia servisto [4]. disbati, frakasi¹, maĉi, mueli.

Loko, kie oni pistas rikoltaĵon, materialon: linpistejo [5].

1.

Instrumento por pisti, ordinare konsistanta el tenilo kun globforma malsupro: pistiloj kaj pistujoj ekzistis jam en prahistoria epoko, kiam oni uzis ilin por pecetigi planterojn aŭ substancojn, ekzemple por krei farbojn [6]; internaciaj normoj maraj severas, sekve la ŝipo entenas diversajn ilojn – cindrigilojn, pistilojn, kompaktigilojn – por ke neniu rubo solida estu enmaren ĵetita [7].

2.

^Far1 (evitinde) Pistujo: ili do vizitis la muelejojn, kie la sklavoj en kelkcento da mueliloj kaj pistiloj preparis la farunon [8]; ĉi tie vi havas fajrujon, tie benkon, sur kiu oni povas dormi, pistilon por la tritiko kaj vazon por la pasto [9].

Speciala vazo, en kiu oni pistas: la popolo disiradis kaj kolektadis kaj mueladis per muelŝtonoj aŭ pistadis en pistujo, kaj kuiradis en kaldrono kaj faradis el ĝi kukojn [10]; en pistujoj oni pistis spicojn [11].