^*kontent/a ^PV

Deziranta nenion alian ol tio, kion oni havas: li fariĝis kvieta kaj feliĉa viro, kiu estis kontenta je sia sorto [1]; li ne povis ne esti kontenta pro la peto [2]; se vi estus kontenta vivi en la domo de mia patrino kun mi kiel kun via edzo, tiam ni fariĝu geedzoj [3]! ŝi ne estis kontenta kaj la avideco ne lasis ŝin dormi [4]; li ŝajnis […] esti kontenta pri tio, kion li jam faris [5]; tre kontenta pro la kvalito de la tradukoj, de la presado kaj de la bindado [6]; trankvila spirito, loĝanta en sata kaj kontenta korpo ^Marta ; pli valoras kontenta spirito ol granda profito^PrV . feliĉa, ĝoja, sata

1.

Fari iun kontenta: se tia klarigo vin ne kontentigas, vi povas iri [7]; la doktoro baldaŭ trovis rimedon kontentigi sian nepeton: li promesis al li, ke li akompanos la avon [8]; ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron [9]; vi multigis viajn malĉastaĵojn […], sed ankaŭ tio vin ne kontentigis [10]; Pilato, volante kontentigi la homamason, liberigis al ili Barabason [11]; la orfino zorgis pri ĉio por kontentigi sian sinjorinon [12]; kun tiu ĉi rimarko li kontentigis sin [13]; [ĉar estus vane batali] kontraŭ la fluo de tiu ĉi kolero, […] ambaŭ kontentigis sin trankvile naĝi kune kun la fluo, ĝis ĝia forto malgrandiĝos [14]; mi postulas de vi kontentigon (kompensan rebonigon) pri tiu afero [15]; ili donos kontentigon pri siaj kulpoj [16]; kontentigi ĉiujn eĉ anĝelo ne povas ^PrV ; kontentigi la katon kaj kune la raton^PrV .

2.

(figure) (io) Konformiĝi al io abstrakta, obei al iu regulo, bezono, k.s.: Esperanto bonege kontentigas ĉiujn postulojn, kiuj povas esti farataj al lingvo internacia [17]; petoj, kiujn kontentigi povus nur la riĉaĵoj de la tuta mondo [18]; li kontentigis ilian scideziron per jenaj paroloj [19]; Esperanto prudente kontentigas tiun principon [20]; mi povas nur parte kontentigi vian deziron [21]; mi, kompatante ŝian turmentan malsaton, kontentigas ŝian apetiton [22]; li ne povis respondi kontentige siajn demandojn [23]; oni unue intencis aresti ilin ĝis la afero estus kontentige solvita [24]. komplezi, plenumi, satigi

(tr)

Deziri nenion alian ol tion, kion oni havas: ili kontentiĝis je sia modesta sorto [25]; mi kontentiĝas nur per tio, ke […] [26]; kontentiĝi per observado de ĉiuj ĉeestantoj el iu senluma angulo [27]; ni devas kontentiĝi per nemulto [28]. limiĝi

Tiu, kiu kontentas, ne deziras ion kroman: kontentulo estas pli feliĉa ol homo plej riĉa^PrV ; la ĉemizo de la kontentulo estas popolfabelo el Friulo [29].

Sentanta, montranta malplezuron pro la stato de io: la vizaĝo de la ambasadoro vualiĝas pro hezita, malkontenta mieno [30].

(tr)

Kaŭzi malkontenton, al iu ne prezentante senriproĉan situacion: li malkontentigos la diojn [31]; oni per ĉiuj fortoj kaj per ĉiuj eblaj rimedoj penas malkontentigi vin [32]; mi komprenas ĝis ia grado, ke vin malkontentigis la severa konduto, kiun uzis al vi via onklo [33]. ĉagreni, indignigi

Tiu, kiu ne estas kontenta pri ia afero: mi povas eĉ sciigi la malkontentulojn, ke la prezidanto de la Komitato mem preparas nun projekton de reorganizo [34].

Kontenta pri si mem, pri siaj agoj: li memkontente ridetis [35]; la bona virino memkontente metis sur la apogilon de la preĝpupitro sian manon, kiu efektive estis ankoraŭ bela [36]; memkontente ridetante, rigardas el la kadro ronda filistra vizaĝaĉo ^Metrop .