²familiar/a ^PV

1.

Intime senceremonia: ni trinku nun porfratiĝon, kaj ni estu pli familiaraj unu kun la alia [1]; mi ne povas permesi, ke vi parolu al mi familiare ^DL ; „al la diablo la aferojn!“ – li diris ŝanĝante la ĝentilan tonon al pli familiara, pli kamarada ^Ĉukĉoj ; li parolis konfidence kaj patre per skota dialekto, kaj ofte metis la brakon ĉirkaŭ la ŝultron de virino, tiu ago ne estis tro familiara aŭ ofenda, kiel ĝi estus, se aliulo farus ĝin ^KrM ; fremda¹ci, intima, proksima^1.c, senĝena

2.

Kutima, konata al tiuj, kiuj apartenas al certa medio: „tie“ estis familiara eŭfemismo por Hadeso ^QuV ; [tiu] specialigita vortaro […] estas familiara nur al tiuj, kiuj estas okupataj en la kampo ^Ret .

Familiara sinteno, atmosfero, rilato al iu aŭ io: preskaŭ infana mikso de deca respekto kaj facila familiareco ^Iŝtar ; la fremdulo dum ĉi tiuj festoj forgesas la ĝenon kaj la senkunulecon de sia fremdeco, ĉar li trovas ĉe la homoj familiarecon kaj amemon [2]; la lingvo donas al la homoj sekurecon kaj familiarecan senton [3].

Persono, kiu konstante kaj senceremonie interrilatas kun alia: estis agrabla restoracio, malhavanta ĉian […] pretendemon, sed tute komforta, […] verŝajne familiaruloj tie ĉi regule frandis hejmecajn kuiraĵojn ^ChB ; „mi ne estas kuracisto kaj do parolas klare,“ ŝercas Owsiak. „mi parolas negramatike kaj do estas familiarulo por averaĝa polo“ [4]. amiko¹, proksimulo

Tute ne familiara sed fremda, stranga, nekutima: imponas min la mistero de la malfamiliara medio [5]. malproksima