¹evident/a ^JED

Tiel klara³ kaj senduba, ke ĝi ne bezonas pruvon: evidenta fakto [1]; nur evidentaj preseraroj estas korektitaj [2]; tio estas evidenta signo de la justa juĝo de Dio [3]; [la] antikva ŝtupa piramido [estas] la plej evidenta bildo de nia regno [4]; li ne esperu atingi pardonon pri sia evidenta kulpo [5]; la evidenta sincereco kaj la varmeco de lia simpatio estas sufiĉa senkulpigo [6]. certa, konkludiga, okulfrapa, palpebla, videbla

Tute sendube: la dika metala bastonpinto estas tute trivita, ĉar evidente li multe marŝis kun ĝi [7]; el la laboraĵo, kiun vi pretigis montriĝas evidente, ke vi […] havas efektive kapablon ^Marta ; evidente tiu viro, kiun li konas apenaŭ, estas sincera en siaj certigoj [8].

1.

Afero evidenta, klare videbla aŭ memkomprenebla, kiu ne bezonas pruvon: li ekkredis, kiel oni kredas evidentaĵon ^QuV ; tie ĉi mi devas substreki evidentaĵon: elektra nukleenergio ja havas riskojn kaj malavantaĝojn [9].

2.

Evidentigaĵo, manifestaĵo: [li] rigardis […] unu el la ĉieaj evidentaĵoj de idolkulto [10]. atesto, pruvo

Klareco, kiun prezentas la vero al la spirito, estigante certecon: la evidenteco de la geometriaj demonstroj; ni devas akcepti la evidentecon, tial ke antaŭ ni staras fakto [11]; nei pli longatempe estus nei la evidentecon [12].

(tr)

Igi evidenta, klare elmontri: mi timas, ke la malkaŝiĝo de mia kulpeco samtempe evidentigos vian kunkulpecon ^MrA ; [ŝi] evidentigis sian plenan malkapablon kaj maltaŭgecon ^Metrop ; frapanta malsameco evidentigis grandan diferencon en iliaj karakteroj [13].

(ntr)

Iĝi klare vera, nedubebla: via progreso evidentiĝu al ĉiuj [14]; evidentiĝis 33 malsanoj ^Metrop ; jam evidentiĝis ke alia tutmonda milito, pli detrua ol la unua, estis neevitebla [15].