^*pruv/i ^UV

(tr)

1.

(iu) Montri per rezonado aŭ fakto, ke io estas vera: ili ne povas pruvi la aferojn, pri kiuj ili nun akuzas min [1]; vi pruvos vian taŭgecon ĉe la granda ekzercado [2]! li estas la avo de la malgranda paŝtistino, kion li tamen ne povis pruvi [3]; la kronprinco pruvos, ke li scias direkti batalpretan armeon [4]; li mirinde bone pruvis, ke ne ekzistas efiko sen kaŭzo [5]; certe li estas tre grandanima, tion li pruvis antaŭ ne longe [6]. demonstracii, demonstri

2.

(io) Esti la pruvo de: multaj interesiĝantoj efektive lernis kaj ekuzis la lingvon, kiel baldaŭ pruvis centoj da leteroj, kiuj alvenadis ĉe Zamenhof [7]; ĝisnunaj spertoj pruvas, ke eĉ la plej modernaj instrumetodoj donas nur tre modestajn rezultojn [8]; tiu ago pruvis samtempe la havadon de koro kaj de saĝo [9]; larmoj pravecon ne pruvas ^PrV ; nigro sur blanko (skribaĵo) pruvas sen manko ^PrV . argumentadi, dokumenti, ilustri, pledi

3.

^PV Plene kaj nepre montri la verecon de matematika propozicio per dedukto: pruvi geometrian teoremon. demonstri

1.

Argumento, fakto, demonstracio, per kiu oni povas montri la verecon de io: elmontru al ili antaŭ la eklezioj la pruvon de via amo [10]; mi ne havas pruvojn, ke oni lin mortigis [11]; Fenicio donas al vi, sinjoro, tian pruvon de respekto kaj sindonemo, kian neniam ricevis iu ajn [12]; Sara, anstataŭ esti tuŝita per tiaj pruvoj de bonvolo, terure ekkoleris [13]; la langoj de la drako estas la pruvo de la venko [14]; via stilo donas sufiĉe fortan pruvon de tiu talento ^Marta ; pli grandan pruvon de amikeco mi ne povas doni al ci [15]; lasu min alpaŝi al la pruvoj, – silentu, iru en la inferon kun viaj pruvoj [16]! komparo ne estas pruvo ^PrV ; suspekto pruvon ne egalas ^PrV .

2.

^MatVort Ago aŭ maniero pruvi³: via pruvo estas tre eleganta. demonstro;pruvo per indukto, pruvo per redukto al absurdo, pruvo de ekzisto.

Adverbo montranta, ke la sekvanta frazo estas la pruvo de la antaŭa: ni intencis pruve demonstri, ke efektive ĉio okazadas aliel, ol oni oficiale asertas [17]; en siaj Etimologioj li pruve citis Evangelion [Jn 19:19–20] [18]. ĉar, nome

Tia, ke oni povas ĝin pruvi: ŝiaj suspektoj sin apogis sur neniun pruveblan fundamenton [19]; terura akuzo, tio […]! – tamen facile pruvebla [20]; ĝia (de la tezo) forta flanko estas, ke ĝi nek estas pruvebla, nek perpruve kontestebla [21].

(tr)

Montri per rezonado aŭ fakto, ke io estas malvera, pruvi la malon de la asertata: li „fuĝas“ […] al la itala vilaĝeto Lavello por pruvi aŭ malpruvi al si la identecon inter la bonkora sed malfortika junulo, kiu "nur obeis ordonojn", kaj la 48-jara bonfaranto [22]. refuti

Pruvo ², kiu montras, ke la serĉata objekto ekzistas, kvankam ne nepre ebligas ĝin difini precize.

^MatVort

indukto.

^MatVort

redukto al absurdo.

Parto de matematika logiko, studanta matematikajn pruvojn kiel formalajn matematikajn objektojn per matematikaj metodoj: kune la modelteorio, la arteorio, la komputebloteorio kaj la pruvoteorio konsistigas „la kvar kolonojn“ de matematiko.

[23]

Konvencia esprimo, signanta la finon de demonstro.