^*adiaŭ ^UV

(interjekcio)

1.

Vorto, per kiu oni salutas iun, kiam oni foriras de li, ĉefe se por longa tempo aŭ definitive: estis malĝentile, ke mi ne diris adiaŭ al via patrino [1]; adiaŭ kara amiko, ĝis revido en la plej proksima kongreso! ^VdE ; mi iras por zorgi pri miaj aferoj: adiaŭ [2]. ĝis revido

2.

(figure) Iaj vortoj kaj gestoj per kiu oni salutas antaŭ foriro: Johano kapsignis al li adiaŭon, kaj la spirito svingis sian ruĝan ĉapeton [3]; Gering iris antaŭen, por komenci sian preparitan parolon de adiaŭ [4]; (figure) li diris adiaŭ al la mondo surtera (li mortis) ^PrV ; ili jam komencis siajn adiaŭajn afablaĵojn al la gemastroj [5].

Rilata al foriro; signanta, enkondukanta foriron: [li] faris adiaŭan kapsignon [6]; sentoj de la adiaŭa momento [7]; adiaŭa parolo [8]; vi ricevos de mi adiaŭan donacon [9]; li premis la adiaŭan kison sur ŝiajn lipojn [10]; Nikolao Petroviĉ donis adiaŭan tagmanĝon al sia frato [11].

(tr)

1.

Signi, diri adiaŭon al iu: Paŭlo, restinte […] dum multe da tagoj, adiaŭis la fratojn, kaj de tie ŝipiris al Sirio [12]; ŝi adiaŭis lin per la mano kaj malaperis [13]; la kronprinco […] adiaŭis siajn regimentojn, ordonante al ili iri orienton [14]; li adiaŭis sian junecon [15]; li fine adiaŭis kaj foriris [16]; mi atendis ekstere por eviti la tradician larmplenan adiaŭadon [17]. forlasi

2.

(figure) Forcedi, rezigni: Zamenhof adiaŭis la honorojn: […] mi ne deziras, ke mia privata kredo estu rigardata kiel deviga [18]; adiaŭi ĉian esperon iam ajn liberiĝi [19]; se la vinĉo adiaŭos nin, tiam ni povos levi la cindron per la manoj [20]; la vitrotubeto ĵus adiaŭis la deĵoron [21]. forrifuzi

3.

[22][23] Indiki al komputilo finon de seanco kun dialoga programo; elsaluti. salutiseanco

(x)

Diri adiaŭ: l’aŭdienco estis finita kaj ni leviĝis por adiaŭdiri [24]; mi neniam iris dormi sen pensado pri la propraj vortoj de Alfred ĉe la adiaŭdiro [25].