^*put/o

1.

Profunda truo, fosita en tero, por tiri el ĝi akvon, kiu tien kolektiĝas pro subtera fonto aŭ trasorbiĝo: trinku akvon el via cisterno, kaj fluantan el via puto [1]; ŝi ekvidis puton kun akvo, kaj ŝi iris kaj plenigis la felsakon [2]; ŝi […] kuris denove al la puto, por ĉerpi por ĉiuj liaj kameloj [3]; oni deruladis la ŝtonon de sur la aperturo kaj trinkigadis la ŝafojn kaj denove remetadis la ŝtonon […] sur la aperturon de la puto [4]; la vilaĝestraro […] aĉetis interalie ekipaĵon por putoborado […tiel oni] bezonas nur iom malpli ol 800 eŭrojn por tuboj kaj pumpilo por unu puto [5]; kiam pasanto jam trinkis, li la puton insultas ^PrV ; ne kraĉu en puton, ĉar vi trinki bezonos ^PrV . argano, ŝakto, vinĉofonto, fontano¹

2.

(malofte) Naftoŝakto, sterkakva foskavo ks: li estis vizitonta siajn petrolputojn en Pensilvanio kaj siajn arĝentminejojn en Kolorado ^KPr ; urinputo apud la sterkejo ^HsT ; ni jam forportis ĉiujn valoraĵojn, sed ĉiam restis la timo, ke ili trovos la grenoputojn [6].