vinĉ/o
vinĉo
-
Bobenego sur kiu oni volvas, per mana aŭ meĥanika
turnado, kablon por suprenlevi aŭ tiri ion:
puto kun bona, ĉiam freŝa akvo, kiun oni elprenis
per vinĉo provizita per longa ĉeno kun sitelo
[1];
mi aŭdis la kutimajn knarojn kaj la bruon de la ĉenoj, la tondrantan marteladon
de la ankro, […] la ĉenan tintadon de la vinĉoj
MortulŜip
;
la katenoj kondukis trans rulumojn ĉe la karcerplafono al vinĉo
[2];
[ili] rifuĝis tie antaŭ ol esti helikoptere vinĉtiritaj
[3].
kapstano,
vindaso
kliko,
kriko
1.
Stefan Maul: El verva vivo ĵurnalista, p. 26
2. Michael Ende, trad. Wolfram Diestel: La Senĉesa Rakonto, La Vidanta Mano
3. Diversaj aŭtoroj: Le Monde diplomatique en Esperanto 2017-2019, En Fukushima, banaligita katastrofo
2. Michael Ende, trad. Wolfram Diestel: La Senĉesa Rakonto, La Vidanta Mano
3. Diversaj aŭtoroj: Le Monde diplomatique en Esperanto 2017-2019, En Fukushima, banaligita katastrofo
- angle:
- winch
- beloruse:
- лябёдка (прылада)
- bulgare:
- лебедка
- ĉine:
- 絞車 [jiǎochē], 绞车 [jiǎochē]
- france:
- treuil
- germane:
- Winde
- greke:
- τυλιγάδι
- hungare:
- csörlő
- japane:
- ウィンチ, 巻揚げ機 [かんあげき]
- katalune:
- gigre
- nederlande:
- windas, lier
- pole:
- podnośnik
- portugale:
- sarilho
- rumane:
- lift
- ruse:
- лебёдка
- ukraine:
- лебідка