²konveks/a ^JED

1.

Prezentanta elstaran surfacon aŭ konturon, kiel la ekstero de cirklo aŭ sfero, volbita eksteren: konveksaj speguloj malgrandigas la objektojn; jen ili per la konveksaj speguloj eltirigas stangformajn figurojn kun ovsimilaj kapoj ^Metrop ; liaj malhele blondaj haroj, longaj kaj densaj, ne kaŝis la vastajn konveksaĵojn de lia granda kranio [1]; ŝi ekvidis liajn konveksajn, bluajn okulojn, fermitiĝantajn pro troo da lumo [2]; la luksemburga delegito portis la dekstran manon al la konveksa ventro, preskaŭ pli remburita ol la apogseĝoj [3]; la du kumuletoj de ŝiaj mamoj kaj la freneziga konvekseco de la gluteoj min amoregigis [4]. konkava

2.

a)

[5] (p.p. geometria figuro, subaro de afina spaco, aŭ de vektora spaco) Tia, ke ĝi inkluzivas ajnan strekon, kunligantan du ĝiajn elementojn: konveksa angulo (malpli granda ol streĉita angulo), plurlatero, pluredro; rekto, inkluzivanta lateron `L` de konveksa plurlatero, ne sekcas ĝiajn aliajn laterojn, krom ĉe la verticoj de `L`; ĉiuj trianguloj kaj paralelogramoj estas konveksaj; konveksa tegaĵo de subaro; konveksa ĉirkaŭaĵo (en topologia vektora spaco). konkava^2.a

b)

[6] (p.p. bildigo `f` de la aro de reeloj al si mem) Tia, ke `f(tx+(1-t)y) le tf(x)+(1-t)f(y)`, kiaj ajn estas `x,y`, kaj por ĉiu `t in [0,1]`: la surfaco situanta super grafikaĵo de konveksa reela funkcio estas mem konveksa. konkava^2.b

Rim.: Se egaleco okazas, nur kiam `t` egalas al 0 aŭ 1, oni diras, ke la bildigo estas strikte konveksa.

Rim.: Eblas vastigi la difinon al la okazoj, kiam la fonto-aro estas afina aŭ vektora spaco.

Plata kaj ambaŭflanke konveksa: dukonveksa lenso^PIV2 ; dukonveksa flugilo avia; Exemestane estas ronda, dukonveksa, blankeca, kovrita tablojdo kun 7663 sur unu flanko [7].

lentoforma