¹individu/o ^PV

1.

Ĉiu viva estaĵo, homa, besta aŭ vegetaĵa, rigardata kiel unuo aparte de sia speco aŭ grupo: studi apartajn individuojn [1]; el tiuj lingvoj nur 29 estas parolataj de po pli ol 10 milionoj da individuoj [2]; restaĵoj de tiaj praorganoj estas troveblaj kelkfoje ankaŭ ĉe plenkreskintaj individuoj [3]; Adamo – ĉu tio signifas individuon aŭ personigon de la homaro – preferis propran rezonadon, ol Dian saĝon per rekta revelacio [4]; abelujo enhavas grandan nombron da individuoj, ordigitaj laŭ tri seksoj. ekzistaĵo, estulo, ento, organismo

2.

Persono ne konata aŭ ne nomata (ofte kun fia senco): inter ili tute oportune sidas individuo, tenanta la pipon en la buŝo [5]; en la stato en kiu ni lin vidis, tiu individuo ne povis iri tre malproksimen [6]; la aludita persono estas individuo, kun kiu mi havas kalkulon por saldi [7]; ĉiutage oni vidas du individuojn, kiuj havas nenion komunan, kaj tamen kiuj prezentas fizionomion kaj skribmanieron preskaŭ identajn [8]; Aĥmed ia platnaza, fulgenigra individuo, kiu, ŝajne, venis rekte el la Geheno [9]. figuro¹, ulo

Propra al individuo, persona, aparta: individua arbitra volo [10]; parolo estas ago individua [11]; neniam la individua vortprovizo egalas al la tuta vortaro de iu lingvo [12]; individua animo nepre devas, laŭ lia filozofio […] esti esence en plenharmonio kun la tutaĵo [13]; agrikultura kamparana kolektivo, plejparte anstataŭiginta en USSR la antaŭan individuan etmastrumon ^Metrop ; individua membro-abonanto de UEA [14]; en 1965 konsiderinde vastiĝis la internacia individua kaj kolektiva korespondado [15]; la artikolo „la“ montras, ke ni parolas pri objekto individue difinita [16]. persona¹, propra¹, subjektiva¹, unuopa

La ecaro distinganta individuon de la normo; la inklino elmontri distingan konduton: Mary havis tute alian individuecon ol la edzo [17]; depost tiu tago la individueco de Fradeko malaperis [18]; la teorio povas nur esplori la fundamentajn principojn, […] lasante al la individueco de la artisto larĝan kampon de aktiveco [19]; la individueco de la iniciatinto iamaniere perdiĝas en la komuna lingva aktiveco de la socia grupo [20]. karaktero, propreco¹, signaturo

Doktrino, laŭ kiu ĉiu homo devas agi kaj vivi por propra, individua celo, sendepende de aliaj homoj kaj konsenti al la sociaj necesoj kaj al kunagado nur laŭ propra decido: pro sia individuismo, la unuaj esperantistoj kontraŭstaris al ia pli firma organiziĝo, time atendante de tio aŭtoritatecajn ŝanĝojn en la lingvo [21]; el la etburĝoj, kun sia tipa individuismo, kiuj aliĝis nun al la Movado, multaj kompletigis per Esperanto sian kolekton da manioj [22]; mito, kiun ni kreas pri [tiuj atletoj] kiel gloritaj ikonoj de individuismo [23].

Adepto de individuismo: la anoj de tiu societo nomas sin individuistoj! ĉu ili ne vidas la paradokson [24]?