snob/o ^PV

Homo, kiu sendistinge imitas ĉion modan aŭ altklasan, kaj sentigas malestimon al aliaj aferoj: li alvenis je la ĝusta momento, kiam la snoboj komencis laciĝi de la kutima stilo [1]; ni ne estas snoboj, kaj sekve ŝatas simplajn vortojn [2]; li ne estis snobo, sed li estis pedanta pri siaj vestoj [3]; en la malpli altaj tavoloj svarmas la snoboj, kiuj klopodas imiti la supran tavolon [4]. afektulo, dando

Impresanta kiel snobo; konvena al snobo: memfida kaj snoba, kiel ŝatata de la imperiestro, magnato ^Metrop ; aŭdiĝis iom da ĉio – gajaj bonhumoraj ridoj, snoba pedanteco, politikaj kvereloj, [5]; la Esperanta Civito […] ŝajnas pli snoba kaj elitisma ol la „hierarkiisma“ UEA [6]. aroganta, trofiera

(x)

Afekti superecon kontraŭ aliuloj: oni snobas aliajn homojn per la kulto de la „ĝusta vorto“ [7].

Snoba kutima sinteno: ĉefurba snobismo [8]; snobismo eble estas influa fenomeno en la brita kulturo [9]; multaj artaĵoj havus lokon en la ĉefaj mondaj muzeoj pri nuntempa arto, sed bedaŭrinde, nekono aŭ snobismo lasas ilin en privataj kolektoj [10]; estas kritikuloj, kiuj nomas tiun fenomenon nura snobismo, sed estas konstateble, ke studentoj, kiuj majstras la gaelan facile kaj rapide lernas aliajn lingvojn [11].