^*sed ^UV

Kunordiga konjunkcio montranta kontraŭecon, malsamecon aŭ diferencon inter tio, kio antaŭas kaj tio, kio sekvas, kaj konsekvence servanta por esprimi limigan kondiĉon, eĉ ankaŭ surprizon aŭ nur simplan transiron al alia ideo: mi volis ŝlosi la pordon, sed mi perdis la ŝlosilon [1]; ŝtalo estas fleksebla, sed fero ne [2]; la menciitan kvoton elektas ne la delegita reto, sed la tuta individua membraro [3]; kelkaj povas, sed ne volas lerni [4]; mi foriras, sed atendu min, ĉar mi baldaŭ revenos [5]; li ĉiam elpaŝadis kun ia sed (kontraŭdiro, pridubo) [6]; mi ne havas kancelarion, sed mi devas mem ĉion plenumi en miaj liberaj horoj [7]; la esperantismo celas la reciprokan komprenadon kaj konsekvence ankaŭ estimon kaj amon inter tiuj gentoj kaj nacioj, sed tiu celado estas ofte malbone komentariata [8]; mia kredo, do, estas bazita, ne nur sur persona sperto, sed ankaŭ sur […] instinkta juĝo [9]; lingvo arta ne sole povas, sed devas esti pli perfekta ol lingvoj naturaj [10]; sed ni revenu al nia interrompita analizado [11]; sed ni ne parolos plu pri tiu ĉi punkto [12]; lupo ŝanĝas la harojn, sed ne la farojn ^PrV ; riĉigas ne enspezo, sed prudenta elspezo ^PrV ; lango miela, sed koro kruela ^PrV ; Dion fidu, sed senfare ne sidu ^PrV . anstataŭe, aliflanke, cetere, dum³, kontraŭe, flankelasante tion, male, tamen