plant/o ^PIV1

Iu el plantoj: [en] florpotoj staris malgrandaj kukumoj kaj aliaj plantoj [1]; triboj, kies nutraĵo grandparte dependas de radikoj, semoj de sovaĝaj plantoj, entute de vegetaĵoj [2]; estus bone scii nomon almenaŭ de ĉiu deka planto sub niaj piedoj [3]. vegetaĵo, vegetalo, kreskaĵo¹planto (ago)plantaĵo¹

Rim.: Laŭ Fundamento de Esperanto „planto“ estas ago kaj do limigita al kultivado de vegetaĵoj. Tamen la parolantoj de la lingvo praktike uzas „planto“ en la senco „vegetaĵo“ laŭ la scienclatina „plantae“. Pro la konflikto inter tiu uzo kaj la fundamenta senco, oni konsideru ambaŭ homonimoj.

Unu el la regnoj de la vivaĵoj (Plantae): scienco pri la plantoj [4]; „La Vivo de la Plantoj“ aperis dane, svede, finne, bulgare, pole, portugale, norvege kaj ĉine [5]; Terminaro pri la Ekstera Morfologio de la Florhavaj Plantoj [6]. vegetala regno

Iu el floroplantoj: li post laborfino iris rekte al la ĝardeno por aĉeti florplantojn kaj kelkajn rozarbustojn [7]; en nia ĝardeno kreskas ankaŭ 86 specioj da arbustoj kaj multaj florplantoj [8].

Planto¹, floranta kaj fruktanta plurfoje dum sia vivo: staŭdo, arbusto, arbedo kaj arbo estas daŭraj plantoj.

Planto¹, vivanta nur unu aŭ malmultajn jarojn kaj floranta kaj fruktanta nur unufoje dum sia vivo: herbo estas nedaŭra planto.