periferi/o ^PV

1.

Rando de areo, regiono plej for de la centro: ŝi loĝas en la kampara periferio de la metropolo ^KKr ; la mizeruloj, la periferianoj de la urbeta socio ^KKr ; la manĉuroj estis ĉasantoj el la nordorienta periferio de la ĉina civilizo [1]; en 1808 en la urba periferio [de Óbidos] okazis la unua venko de Napoleono [2]; la parkumejo kaj ĝia periferio estos elfositaj [3]; (figure) minoritataj lingvoj, kondamnitaj al socia periferio de ties parolantoj [4]; (figure) ŝajnas do al mi tre facil-anime postuli al tuta religia komunumo, ke ĝi aktive kontraŭstaru fremdan kutimon, eĉ plej aĉan, endemian en unu el ĝiaj periferioj [5]. ĉirkaŭaĵo¹antaŭurbo, limo¹, marĝeno, markizujo, provinco²

2.

^VdE (de ebena surfaco) Ĝia rando. cirkonferenco, konturo, perimetro.

Estanta en periferio, flanka, malcentra, duaranga: li havis sian kabineton en periferia kvartalo ^ChR ; [tiuj] okupoj estis kvazaŭ periferiaj momentoj en vivo, kies centro estis la reciproka malkovro de […] ĝu-eblecoj ^ChM ; mi revenis al la plej periferiaj urbaj domoj apenaŭ en tempo por savi min sub pordegan volbon, kiam ekfuriozis la ŝtormo ^Kiso ; Ĝoja perceptis […] malproksiman, periferian zumadon ^ChC ; periferia vidkampo [6]; [ili] estis periferiuloj de la burĝa socio ^KKr . ĉirkaŭa, randa¹ekstera²