^*last/a ^UV

1.

Estanta post ĉiuj ceteraj en tempo aŭ spaco: li alvenis la lasta; ŝi alvenis preskaŭ je la lasta momento permesita por registriĝi [1]; depost la tago, kiam mi estis ĉe vi la lastan fojon [2]; tia estis, ĝis la lasta tempo, ankaŭ la opinio de la tuta esperantistaro [3]; bedaŭrinde en la lasta tempo inter la Esperantistoj aperis tiaj voĉoj [4]; la plej lastaj (freŝaj) evoluoj [5]; la lastaj (novaj) eltrovoj montras la aktivecon de tiu astronomia fako [6]; lastmoda veŝto [7].

2.

Estanta post ĉiuj aliaj laŭ la ordo aŭ rango en serio: esti la lasta en konkurso; mi okupis mian sidlokon […] en la lasta vico [8]; la servistoj [estis] loĝitaj en la lasta etaĝo de la domo [9]; lasta sed ne malplej valora; lastvice kaj trie oni bezonas […] [10]; nelastrange.

3.

Post kiu ekzistas neniu alia en tempo aŭ spaco: je la lasta fojo mi vin petas [11]; venis la lasta horo de via vivo [12]; li streĉis siajn lastajn fortojn [13]; por la lasta groŝo mi trinkis bieron [14]; ŝi alvenis ĝustatempe por uzi la lastan vagonaron direktiĝantan al Parizo [15]; tiamaniere al li apartenis la lasta vorto, kaj por li estis grave havi la lastan vorton [16]; en la lastaj tagoj de Januaro [17]; li ne estas inter la lastaj [18]; la fino de la manuskripto, ĝiaj lastaj paĝoj, estas tradukitaj bonege ^Marta ; [ili] transdonu siajn konsilojn al nia Lingva Komitato, por ke tiu ĉi lasta esploru la aferon [19]; ĝis la tago de la lasta (mondfina) juĝo [20]; la lasta (decida) vorto ne estas ankoraŭ elparolita [21]; la supera kortumo […] kondamnis lastinstance […] [22]; plej bone ridas, kiu laste ridas ^PrV . ekstrema, fina

Ĝuste antaŭanta la lastan: [en Esperanto] la akcento estas ĉiam sur la antaŭlasta silabo [23]; flugante preter la antaŭlasta fenestro de la kvara etaĝo Margarita rigardis internen kaj vidis viron [24].