^*krur/o

1.

Tuto de la suba membro de animalo: homo, kiu havas rompitan kruron aŭ rompitan brakon [1]; liaj kruroj estas kiel marmoraj kolonoj enfiksitaj [2]; li staris sur sia sola kruro tiel same firme, kiel la aliaj sur siaj du kruroj [3]; [li] sin streĉas kaj tenas la manojn laŭlonge de la kruroj [4]; tie dancis la antilopo, kaj la struto vetkuris kun ĝi, mi tamen havas pli rapidajn krurojn [5]; li faris por ŝi lignajn krurojn kaj lambastonojn [6]; veturi sur sia paro da kruroj (piediri) ^PrV ; iras ĉiu kruro laŭ sia plezuro ^PrV ; ne bezonas la kapo konsilon de kruroj ^PrV ; pro kapo malsaĝa suferas la kruroj ^PrV ; unu fidas la krurojn de sia ĉevalo, alia […] siajn proprajn krurojn [7]; longkrura insekto [8]; dukrurulo [9] femuro, gambo, piedo.

2.

Parto de suba membro de animalo, ekde genuo ĝis piedo: nur tiujn vi povas manĝi el ĉiuj moviĝantoj, kiuj […] havas genuojn super la kruroj, por salti per ili sur la tero [10]; ĉiu havis brunan ĉemizon ĝis la genuoj, nudajn krurojn [11]; la granda skribisto sidiĝis sur la planko, krucinte la krurojn [12]; la kuracist' detranĉas kaj kruron kaj genuon [13].

3.

Simila parto de objekto; piedo²: la du kruroj de cirkelo^PIV ; ŝi penegis grimpi [sur] unu el la kruroj de la tablo, sed ĝi estis tro glitiga [14]; la infanoj ne povis sidi sur la seĝoj, ĉar ĉiuj ties kruroj estis rompitaj [15].

Ĉirkaŭkrura parto de pantalono aŭ de boto; pantalontubo: li viŝis tranĉilon je sia pantalona krurumo [16]; orfe staris sur la planko lia sola piedo apud la dua krurumo [17].