^*gudr/o

^*gudro

: Nigra glua substanco, restaĵo el distilado de keno aŭ karbo: li ŝmiris la fundon de la mezurilo per gudro, por ke el tio, kio estos mezurata, io restu algluita [1]; oni povas ĝin prezenti kiel kun ciro, tiel ankaŭ kun gudro, mi miksas ambaŭ en egalaj kvantoj [2]; la radojn protektas gudro-tolo, envolvita en la aertuboj [3]; [la] stratoj pavimitaj per betono […] enhavas kelke da interspacoj plenigitaj per gudro [4]. asfalto, bitumo, makadamo, terpeĉo.

1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Malgranda Niko kaj granda Niko
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Turgardisto Ole
3. Laimius Stražnickas: Nekutimaj transportiloj, Monato, 2000/06, p. 21
4. Monato, Roberto Pigro: Dilatiĝo, kuntiriĝo ... kaj eksperimento por infana amuziĝo, 2014

(tr)

: Ŝmiri per gudro: la domo estis gudrita, la flankaj konstruaĵoj anstataŭ tegmento havis sur si renversitan boaton [5]; mi ricevis […] rezine odoretantan vinon, kiun oni enverŝis el gudrita felsako [6]; [li] pendigis kiel insignon super sia tendo sonorilon, kiu, ŝirme kontraŭ la pluvo, estis gudrita kaj ne havis frapilon [7]; tradiciaj boatoj […] faritaj el ligna framo kun gudrita kanvasa tegaĵo (vd koraklo) [8].

5. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj
6. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Ligo de amikeco
7. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 2, Sonorilo
8. Monato, Garbhan MacAoidh: Insulo de verkistoj, 2007