^*abomen/i

(tr)

Malamegi pro fizike naŭzaj aŭ morale malplaĉegaj ecoj: abomeni odoron, la mensogon, la militon; abomeni trinki akvon el la rivero [1]; ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, ne timas kraĉi sur mian vizaĝon [2]; tiu homo abomenas sian staton kaj estas la plej malfeliĉa [3]; homo iafoje abomenas sin mem [4]; ŝi posedis tiun fierecon, kiu abomenas timon ^Marta ; mia animo abomenas la subtilajn intrigojn kaj la malnoblajn konspirojn [5]; oni perfidon prenas, sed perfidulon abomenas ^PrV . malestimi, malrespekti, malŝati

Sento de tiu, kiu abomenas: vi sentos abomenon antaŭ vi mem kontraŭ ĉiuj malbonagoj, kiujn vi faris. [6]; birdo, malbela kaj vekanta abomenon [7]; sin skuante de abomeno [8]; mia abomeno al tiu knabino komencas malfortiĝi [9]; kortuŝate de kompato pli ol de abomeno ĉe la vido de tiu terura mizerulaĉo [10]; mi kvazaŭ ŝvelis de abomeno kaj timo, sed mi ne povis krii, nek moviĝi ^FdO ; ŝi sentis eĉ ian abomenon kontraŭ manĝado ^Marta . malestimo, naŭzo

Kaŭzanta abomenon: via vino estas nur ia abomena acidaĵo [11]; kia abomena urbeto [12]! rigardu, kia abomena spektaklo, duone dispremita vermo, kiu ankoraŭ tordiĝas [13]; kia abomena faro! mortigi la ĉevalon, sur kiu la reĝo estis rajdonta [14]. naŭza

Io abomena: la diablo scias de kie oni alportas amasojn da diversa abomenaĵo [15]! de kie povis deveni tiu abomenaĵo, kiu krima mano ĝin skribis [16]; de kiam mi alvenis en Londonon […], mi vidis tiom da abomenaĵoj [17]! ĉiu abomenaĵo trovas sian adoranton ^PrV . feĉo², surfundaĵo²

Inda je abomeno; estanta tiel fia, ke oni devas ĝin abomeni: lepro mian tutan glatan korpon tuj kovris per abomeninda ŝelo [18]; abomenindaĵo [19]; vi abomenindigis vian belecon [20]. li fariĝis tre abomeninda, sekvante la idolojn [21]; la bufo estis terure abomeninda [22]; abomenindaj, venenaj serpentoj [23]; forkuri de la abomeninda kriado [24]; neniam okazis pli abomeninda maljustaĵo [25]. naŭza, terura, timinda