¹tradici/o ^PV

1.

Kultura heredado, seninterrompe kaj vive transdonanta de unu generacio al alia opiniojn, ideojn, kutimojn, ritojn, rakontojn, rememorojn, artan stilon ktp: neniu nacia lingvo sekvas la rektajn vojojn de la racio kaj logika pensado, sed nur tiujn de la tradicio kaj kutimoj [1]; ili daŭrigas la pragan tradicion ĝuste en ĝiaj plej tipaj valoroj: la mistikismo, la esoterismo, la bizara surrealismo de la tamen konkretaj detaloj [2]; Esperanto ja estas en la stato de daŭra evoluo kaj, bedaŭrinde, mankas al ĝi tradicio pli malnova ol cent jaroj, tial rigardas ĝin malestime la lingvistoj, dum la etnaj lingvoj ĝuas pli da estimo nur pro tiu tradicio [3]. kutimo, moro

2.

Tio kio estas tiamaniere transdonita: la unikeco de la vortfara sistemo kaŭzas ankaŭ tion, ke nek la okcidenta gramatika tradicio nek la pli modernaj metodoj lingvistikaj povas proponi ian modelon por ĝia priskribo [4]; Parnaso estas greka monto, sur kiu, laŭ la tradicio, tronis Febo Apolono [5].

3.

Tiu parto de religia doktrino, kiu ne estas fiksita en ĝia Sankta Skribo, sed ekzistas en la ritoj, kutimoj, aŭtoritataj decidoj ktp.

folkloro, kutimo, legendo, mito, skolo

Bazita sur tradicio: tradicia festo; tradicia, kvazaŭ enkanonigita respondo; tradicie konservata kutimo. konservativa, konvencio, rutino

(tr)

Transdoni tradicie: kune kun la lingvo, preskaŭ malaperis la kelta kulturo, kiu estis rigore parola kun absoluta malpermeso tradicii ĝin per skriba literaturo [6].

Atento al tradicioj en la moroj, faroj, kaj aliaj eroj de privata aŭ publika vivo: oni tiel ofte riproĉis lian rigidan tradiciismon! [7].