¹superlativ/o

1.

Adjektiva aŭ adverba formo esprimanta tre altan gradon (superlativo absoluta per „tre“) aŭ kompare la plej altan gradon (rilata superlativo per „plej“): la komparativo estas farata per la vorto ‚pli‘, la superlativo per ‚plej‘ [1]; la malfeliĉa virino suferis turmenton, kiun povas esprimi neniu superlativo [2]; komparacio

2.

(figure) La plej alta imagebla grado: paroli kun li estis la superlativo de ŝiaj deziroj [3]; tia superlativo de la impertinento kolerigis min [4]; tiu superlativo de la stulto min tiom konsternis, ke dum kelkaj momentoj mi ne povis respondi [5]. ekstremo², kulmino²