rezin/o

^*rezino

1.: Glueca brulema suko de kelkaj arboj, precipe de koniferoj: pecetoj da ligno […] gluitaj inter si kredeble per rezino [1]; mi ricevis […] rezine odoretantan vinon [2]; li rezinis (per kolofono) la malnovan arĉon, metis la violonon sub la mentonon kaj dum interna tremo ektuŝis la kordojn [3]; la juna picearo […] elspiris spican aromon de rezino [4]; kiam li strie senŝeligis la trunkojn, la rezino fluis kvazaŭ maldensa suko kaj algluiĝis al la manoj [5]; flamiĝema kiel ligno rezina ^PrV.
2.: Glueca plasto kapabla moliĝi kaj provizore aŭ definitive malmoliĝi sub varmoŝanĝoj: silikona rezino [6].

kolofono, bakelito, sukceno

1. Ludoviko Lazaro Zamenhof: Fundamenta Krestomatio de la lingvo Esperanto, Fundamenta Krestomatio de la lingvo Esperanto
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Ligo de amikeco
3. Stellan Engholm: Homoj sur la tero, La nepo
4. S. Bubenič: Sub Cirkotendo, 1969
5. Stellan Engholm: Al Torento, II.
6. E. Raus, trad. A. De Salvo: Nova kuracmetodo..., Espero Katolika, 1976, numero 7a

: Rezino ², konsistanta el homo- aŭ hetero-polimero de epoksihava(j) molekulo(j), industrie uzata por gluoj, en elektroniko kaj en elektrotekniko: la impregnaj materioj povas esti produktaĵoj de mineraloleo, vaksoj, epoksi-rezino [7]. cirkvitkarto

7. Kondensiloj

8. Vikipedio, artikolo „amoniako“, 2007-06-30