^*orf/o

Infano, kies gepatroj aŭ unu el ili mortis: vidvinon kaj orfon ne premu [1]; mi estas kiel orfo, vane serĉanta vojon en la dezerto [2]; komenciĝis malfacila tempo por la malfeliĉa orfino [3]; Francisko […] proponas al malriĉa senhelpa orfino sian koron, sian manon [4]; de edziĝo tro malfrua orfoj naskiĝas ^PrV ; (figure) liaj laboriloj kuŝas orfe (forlasite) sur la stablo.

Sengepatra, senpatrina aŭ senpatra: orfa tro frue, li heredis, en sia plenaĝo, preskaŭ unu milionon ^KPr ; Josefino troviĝis samtempe orfina kaj tute ruinigita ^KPr ; ili sentis sin kiel orfaj gefratoj, forlasitaj kaj senŝirmaj ^InfanTorent2 ; (figure) sur vin hodiaŭ falas la devo zorgi pri la orfa ŝtato [5].

(figure) Forlasite: Jam ne sonas via batalilo, // Orfe kuŝos ruste la armilo [6]; rondaj okuloj, inter kiuj orfe sin levis malgranda ruĝa nazeto ^PatrojFiloj .

Rifuĝa establejo, kie oni prizorgas orfojn: la orfejo Sankta Jozefo en Havano [7]; la orfejo[n…] li dum 30 jaroj gvidis [8]; la knabo estis sepjara, frekventis lernejon […] kiel la pluraj infanoj en la orfejo [9]; la hospitalo konfidos la bebon al orfejo aŭ serĉos adoptonton [10].

(tr)

1.

Senigi infanon de patro aŭ patrino: nur sep viroj travivis la eksplodon, kiu orfigis 162 infanojn [11].

2.

(figure) Forlasi simile kiel mortanta patro aŭ patrino zorgaton aŭ zorgataĵon: ne bezonu mi […] levi mian manon kontraŭ mi mem kaj en floranta aĝo orfigi mian domon [12]; miloj de la tagoj // Kaj de la noktoj, kiam orfigita // Animo vane vokas la perditon ^Ifigenio .