lant/e
lante
-
Malhaste, malrapide:
Rafo lante etendis la manojn kaj leĝere tenlevis dumane tiun
lotusfloron
[1];
li prenis sian tekon, kaj lante elvagoniĝis
[2];
Karlo lante levis sian plenan glason
[3];
foriras lante mi sur remboato kiel nubet' senzorga trans la
bluo
[4].
urĝa,
trankvila1
1.
Shi Chengtai: La kompensa kiso, Monato, 1995/06, p. 272.
Konstanten Krysakov: Kota akvo, Monato, 2000/03, p. 283.
Julian Modest: Vetiha, Monato, 2001/02, p. 264.
Monato, Carlo Minnaja: Resume de l' mio
- beloruse:
- павольна
- ĉine:
- 慢悠悠 [mànyōuyōu], 安閒 [ānxián], 悠然 [yōurán], 慢条斯理 [màntiáosīlǐ], 慢條斯理 [màntiáosīlǐ], 逍 [xiāo]
- germane:
- gemächlich
- pole:
- powoli, pomału, wolno
- rumane:
- încet, cu liberă, agale