^*kalumni/i ^UV

(tr)

Malutili al ies honoro aŭ ŝatateco per mensogaj akuzoj: ili kalumniis vin, insidis kontraŭ vi ^IK ; ili miras, ke vi ne kuras kune kun ili en la saman superfluon de diboĉado, kaj ili kalumnias vin [1]; la fuŝagitisto kalumnias pri la honestaj laborantoj ^Metrop ; la mondo estas kalumniema ^Marta ; gvidantoj de ELNA kaj de UEA estis grave kalumniataj, kaj la tiama ĝenerala sekretario de UEA estis eĉ false denuncita ĉe alilandaj sekurecaj servoj ^EeP ; kalumniante konstante, oni eĉ anĝelon nigrigas ^PrV . denunci, klaĉi, kulpigi, misfamigi

(pri akuzo) Mensoga: kontraŭ tiu ĉi mensoga, malnobla kaj kalumnia kulpigo ni protestas plej energie [2]; kalumnia kampanjo ^EeP ; kial li verkis kaj tradukis tiujn kalumniajn artikolojn kontraŭ judoj ^MMa ? mi klopodis protesti kontraŭ tia kalumnia supozo ^VaK .

Ago aŭ vortoj de kalumnianto: malklereco, mokoj, kalumnioj — ĉio tio ĉi estis venkita de la superhoma forto de lia persisteco ^FK ; oni diras, ke mi ŝin vergis, ― tio ĉi estas kalumnio, per Dio, kalumnio [3]; se kalumnio eĉ pasas, ĝi ĉiam ion lasas ^PrV ; serpenton oni povas eviti, sed kalumnion neniam ^PrV ; eĉ virto ne evitas kalumnion ^Hamlet ; kontraŭ kalumnio helpas nenio ^PrV . koto.

Tiu, kiu kalumnias, kiu mensoge akuzas aŭ misfamigas: miaj kalumniantoj miros, vidante, ke mi ilin kontraŭbatalas kaj ne konfesas mian malvenkon ^KPr ; kalumniulo! fortranĉu al li la langon [4]!