¹kadavr/o

Korpo de mortinta homo aŭ besto: rabobirdoj malleviĝis sur la kadavrojn, sed Abram ilin forpelis [1]; se la bovo de iu homo kornobatos bovon de lia proksimulo tiel, ke ĝi mortos, tiam […] la kadavron ili dividu [2]; viaj kadavroj konsumiĝos en la dezerto [3]; [jen] kuŝis sur la placo disĵetitaj lancoj kaj hakiloj, kaj […] amasoj da vunditoj kaj kadavroj [4]; enmetu viajn glavojn, ĉi tie li kuŝas kiel kadavriĝinta kato [5]; li estas pala kiel kadavro [6]; [tie] skeleto de mizero plej laŭte sonas per siaj nudaj ostoj, plej terure rigardas per siaj kadavraj okuloj ^Marta ; li preferus vidi sian filinon kadavro, ol ies konkubino [7]; li iris al la fajro, varmigis sian manon kaj metis ĝin sur la vizaĝon de la mortinto, sed la kadavro restis malvarma [8]; kadavra tuko (por entombigo) [9]. skeleto

Io mortinta, restaĵo de kadavro: la sebon de kadavraĵo […] oni povas uzi por ĉia laboro, sed manĝi ĝin vi ne devas [10]; kadavraĵon kaj ion, kion disŝiris bestoj, li ne manĝu [11]; tiun nigran mortosimilan kapturniĝon […] donas la odoro de fendiĝanta kadavraĵo kaj la vido de kadavroplena loko de batalo [12]. mortintaĵo, putraĵo¹